Σχέση κυψελιδικού αερισμού, V̇A και CO2

Η PaCO₂ είναι η μόνη κλινική παράμετρος που παρέχει πληροφορίες αναφορικά με τον V́_A. Προσδιορίζει ευθέως τη σχέση του V́_A  με την παραγωγή CO₂, τουλάχιστον κατά τη στιγμή που παραλήφθηκε το δείγμα αρτηριακού αίματος. Μια από τις σημαντικότερες φυσιολογικές σχέσεις, ολόκληρης της Ιατρικής φυσιολογίας είναι εκείνη που καθορίζει την PaCO₂ με τον V́_Α. Έτσι, το ποσόν της V́CO₂ που αποβάλλεται από τους πνεύμονες ισούται με τον (V́_A) Χ (τη συγκέντρωση του CO₂, F_ACO₂).

V́CO₂ =V́_A x F_ACO₂

Επειδή η P_ΑCO2 = F_ΑCO₂ X  την πίεση του κυψελιδικού αέρα, ισχύει:

V́̇CO₂=V́_A x P_ΑCO₂ x k {1}

Όπου k είναι σταθερά που ενσωματώνει τους μετασχηματισμούς των μονάδων μετρήσεως και τη μετατροπή της F_ACO₂  σε P_ΑCO₂. Το ποσόν 1/k έχει τιμή 0.863. Οπότε η προηγούμενη εξίσωση μπορεί να αναδιαταχθεί:

  Η εξίσωση {2} εκφράζει τη σχέση μεταξύ P_ΑCO₂ (≈PaCO₂, επειδή το CO₂ είναι ακραία ευδιάλυτο) και του V́_A (βλέπε: σχέση με CO2).  Επίσης, σε σταθερές συνθήκες, το παραγόμενο CO₂ του άνθρακος, V́CO₂, ισούται με το αποβαλλόμενο από τους πνεύμονες. Είναι χρήσιμο να ορίζουμε από αυτήν την PaCO₂. Ας υποθέσουμε ότι το παραγόμενο CO₂ είναι σταθερό, στο επίπεδο των 200ml/min. Χωρίς κυψελιδικό αερισμό, τη συγκέντρωση CO₂ θα αυξάνεται στον οργανισμό, εφόσον δεν υπάρχει άλλη οδός αποβολής του, με αποτέλεσμα τη σύντομη εμφάνιση αναπνευστικής οξεώσεως και θάνατο. Το ίδιο θα συνέβαινε εάν υπήρχε  μια μικρή μόλις V́_A· το CO₂ θα αυξανόταν, με χαμηλότερο, έστω, ρυθμό. Αντίστροφα, εάν o V̇̇_Α υπερβαίνει τη φυσιολογική του τιμή, που απαιτείται για την αποβολή του παραγόμενου CO₂, το επιπλεόν ποσόν του CO₂ αποβάλλεται με την εκπνοή και η PaCO₂ μειώνεται. Επομένως, ενόσω η V́CO₂ παραμένει σταθερή, η PaCO₂ εξαρτάται αντιστρόφως ανάλογα από τον V́CO₂.

PaCO₂ ≈ 1/ V́_Α

_{βλέπε: εξίσωση κυψελιδικού αερισμού}