Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Τα ενεργοποιημένα κΜ έχουν μεγαλύτερο όγκο, ταχύτερο ρυθμό φαγοκυτταρώσεως, μεγαλύτερη κατανάλωση Ο₂ και γλυκόζης, καθώς και μεγαλύτερες συγκεντρώσεις λυσοσωμιακών ενζύμων[i]. Η παραγωγή και η απελευθέρωση οξειδωτικών παραγώγων (ROI), ενισχύεται με την επαγωγική δράση της ιντερφερόνης-γ, του GM-CSF, που προέρχονται από τα Τ-λεμφοκύτταρα, επιπλέον άλλων μεσολαβητών, όπως ο αυξητικός παράγων των αιμοπεταλίων, ο παράγων νεκρώσεως όγκων, η λευκοτριένη LB₄, και τα ανοσοσυμπλέγματα IgG²²⁶. Τα διάμεσα και κυψελιδικά μακροφάγα συνεισφέρουν στην  παραγωγή της φλεγμονής απελευθερώνο­ντας μεταβολίτες του αραχιδονικού οξέος[ii], καθώς επίσης και πρωτεΐνες του συμπληρώματος είτε μέσω της εναλλακτικής οδού ενεργοποιήσεως του συμπληρώματος, ως μέρος των μη ειδικών αμυντικών μηχανισμών ή μέσω της κλασικής οδού ενεργοποιήσεως, ως μέρος των ειδικών ανοσοσυμπλεγ­μά­των. Το συμπλήρωμα υπεισέρχεται, έτσι, στις τοπικές φλεγμονώδεις εξε­λίξεις. Οι προσταγλανδίνες, οι θρομβοξάνες και τα λευκοτριένια παράγονται από τα ενεργοποιημένα κΜ προάγοντας οξείες φλεγμονώδεις αντιδράσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται τοπική εισροή και  αύξηση των πολυμορφο­πυρήνων. Ενεργοποιούμενα, τα κΜ απελευθερώνουν, επιπλέον^, ιντερλευ­κίνη-8, MIP (=macrophage inflamatory poteins) 1 και 2, ου­σίες, δηλαδή που εμφανίζουν χημοτακτική δράση για τα πολυμορ­φο­πύ­ρη­να ουδετερόφιλα. Άλλες εκκρινόμενες από τα μακροφάγα κιτοκίνες εμφα­νί­ζουν ινογεννητική δραστηριότητα, όπως ο TGFβ (transforming growth factor β), o TNFα και η ινοδεσμίνη, οι οποίες επάγουν τον πολλαπλασιασμό των ινοβλαστών[iii]. Είναι εμφανές ότι η ενεργοποίηση των κΜ συνιστά μια ποσοτική μεταβολή, μάλλον, παρά ποιοτική τροποποίηση της μη ειδικής άμυνας που προάγει ο κυτταρικός αυτός πληθυσμός, καθώς η επαφή με τους μικροβιακούς πολυσακχαρίτες συνεπάγεται εντατικοποίηση μη ειδικών αμυντικών λειτουργιών, που συνεπάγεται επαγωγή της βακτηριοκτόνου δρα­στηριότητας και της απελευθερώσεως μεσολαβητών, χωρίς την προϋ­πόθεση της ειδικής διεγέρσεως Τ-λεμφοκυττάρων. |Μακροφάγα, κλασικά ενεργοποιημένα | Μακροφάγα, εναλλακτικά ενεργοποιημένα | Τα ενεργοποιημλενα μακροφάγα ρυθμίζουν την ινογένεση, παρφέχοντας αυξητικούς παράγοντες και κυτοκίνες, κια ρυθμίζουν τη σύνθεση κολλαγόνου από τους ινοβλάστες. Εν τούτοις, μακροφάγα που ενεργοποιούνται με τον κλασικό τρόπο ενεργοποιήσεως που επάγεται από την LPS ή την ιντερφερόνη-γ, ή τον εναλλακτικό τρόπο, που επάγεται από από την IL-4 ή τα γλυκοκορτικοειδή (&). Τα με διαφορετικό τρόπο ενεργοποιούμενα μακροφάγαπαρέχουν διαφορετικές βιολογικές δράσεις κια για τον διαχωρισμό των διαφορετικών αυτών συμπεριφορών στους ρυθμιστικούς μηχανισμούς της ινογενέσεως χρησιμοποιήθηκαν μονοκύτταρα από το περιφερικό αίμα (&) όπου διαπιστώθηκε ότι τα εναλλακτικά ενεργοποιημένα μακροφάγα προκαλούσαν αύξηση της προσελεύσεως ινοβλαστών και της συνθέσεως κολλαγόνου, ενώ τα κλασικά ενεργοποιούμενα μακροφάγα προκαλούσαν σεμφανή μείωση της της παραγωγής κολλαγόνου. Επιπλέον, η  έκφραση του mRNA και η παραγωγή TGF-beta(1), PDGF-AA και PDGF-BB αξάνεται επί εναλλακτικής ενεργοποιήσεως μακροφάγων παράλληλα με τις ινογενετικές τους επιδράσεις. Αντίθετα, η έκφραση και η παραγωγή του TNF-alpha, όπως και της MMP-7, ενισχύεται με τα κλασικά ενεργοποιημένα μακροφάγα. Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι ο εναλλακτικός τρόπος ενεργοποιήσεως των μακροφάγων ενισχύει την ινογένεση, μέσω διαθέσεως προϊνωτικών παραγόντων, ενώ ο κλασικός τρόπος ενεργοποιήσεώς τουςαναστέλλει την ινογένεση από τους ινοβλάστες με την απελευθέρωση αντι-ινογενετικών ή ινολυτικών παραγόντων.