Το κυψελιδικό επιθήλιο είναι περισσότερο στεγανό συγκριτικά με το ενδοθήλιο των πνευμονικών τριχοειδών, από το οποίο επιτρέπεται ένας βαθμός διαρροής, κάτω από συγκεκριμένες προϋποθέσεις. Πραγματικά, η υδραυλική αγωγιμότητα του ενδοθηλίου φαίνεται ότι είναι πενταπλάσια της αγωγιμότητας του επιθηλίου και αυτό, προφανώς, οφείλεται στους ευρύτερους διακυτταρικούς πόρους, που παρατηρούνται μεταξύ των ενδοθηλιακών κυττάρων. Έτσι, είναι ενδεχόμενο ότι τοξικές ουσίες, που φαίνεται ότι κατά προτίμηση πορσβάλλουν το ενδοθήλιο (πχ., οξειδωτικά), μπορεί να δρούν και στα δύο κυτταρικά στρώματα της κυψελιδοτριχοειδικής μεμβράνης, αλλά, λόγω των ευρύτερων διακυτταρικών πόρων του ενδοθηλίου, το προκαλούμενο αποτέλεσμα στα ενδοθηλιακά κύτταρα επισκιάζει τις -πειραματικά τουλάχιστον- βεβαιούμενες βλάβες (à1093), που υφίσταται το επιθήλιο[i].
[i] Kuhn C Morphology of the aging lung. In: Crystal RG, West JB, Barnes PJ, and Weibel ER (eds.) The Lung: Scientific Foundations, pp. 2187–2191. 1997· Philadelphia: Lippincott-Raven.