Επομένως, η εξίσωση των Henderson-Hasselbalch (à572.3) δηλώνει, στην πραγματικότητα, ότι οι συγκεντρώσεις των Η+ κανονίζονται από το λόγο του κυψελιδικού αερισμού προς τη νεφρική απέκκριση:
[Η+]∝πνεύμονες/νεφροί
δηλαδή, ο αερισμός είναι ο κύριος καθοριστής της PaCO2, ενώ οι νεφροί προσδιορίζουν τα επίπεδα των [ΗCO3-]. Στις διαταραχές της οξεοβασικής ισορροπίας, οι νεφροί επιλαμβάνονται της αντιρροπήσεως των αναπνευστικών ελλειμάτων, ενώ οι πνεύμονες επιδιώκουν τη διόρθωση των μεταβολικών διαταραχών, ελέγχοντας τα επίπεδα της PaCO2, δια προσαρμογής του αερισμού. Από τις εξισώσεις 572/1 και 2, διαπιστώνεται ότι το pH του πλάσματος καθορίζεται σε κάθε περίπτωση από το λογάριθμο της σχέσεως [HCO3-]/0.03·PaCO2. Οι παράμετροι αυτές προσδιορίζονται με ευχέρεια, ώστε η εξίσωση (572) χρησιμοποιείται για την αποτίμηση της οξεοβασικής ισορροπίας του αίματος. Από την εξίσωση (572/2) καταφαίνεται ότι η συγκέντρωση των HCO3- είναι 600.000 φορές μεγαλύτερη της συγκεντρώσεως Η+. Φυσιολογικά, η σχέση [HCO3-]/0.03·PaCO2 είναι 20/1. Η συγκέντρωση δηλαδή της συζυγούς βάσεως του ρυθμιστικού συστήματος είναι 20 φορές μεγαλύτερη της συγκεντρώσεως του οξέος. Επειδή, εξ άλλου, η σταθερά διαστάσεως του ρυθμιστικού συστήματος (pK = 6.1) είναι κατώτερη του φυσιολογικού pH, το διττανθρακικό σύστημα δρα ρυθμιστικά (à1158), καλύτερα εναντίον της τάσεως όξινων προϊόντων του φυσιολογικού μεταβολισμού, παρά της τάσεως αλκαλοποιήσεως. Έτσι, η προσθήκη οξέος στο σύστημα φέρει το pH πλησιέστερα προς τη σταθερά διαστάσεώς του (pK) και τη σχέση [HCO3-]/[0.003·PaCO2 προς τη μονάδα.
Eπομένως, σύμφωνα με την εξίσωση (à572/2) ισχύει η εξίσωση 572/3.