Ανοσοποιητικό Σύστημα

Σύστημα, αποτελούμενο από πολλά όργανα και ιστούς, υπεύθυνο για την άμυνα του οργανισμού. Tα σημαντικότερα από τα όργανα αυτά είναι ο μυελός των οστών, ο θύμος αδένας, οι αμυγδαλές, ο σπλήνας, τα λεμφογάγγλια και οι πλάκες Peyer, όπου δημιουργούνται και αναπτύσσονται τα ειδικά κύτταρα του αμυντικού συστήματος. Οι μηχανισμοί άμυνας του οργανισμού χωρίζονται στους γενικούς και ειδικούς. στους μη ειδικούς μηχανισμούς (γενικούς) διακρίνουμε 4 τύπους αμυντικών φραγμών, που ιδίως, προστατεύουν τον οργανισμό από τις λοιμώξεις.

α. ανατομικοί φραγμοί (δέρμα, βλεννογόνοι),
β. φυσιολογικοί φραγμοί (θερμοκρασία, pH, αντνακλατικά),
γ. μηχανισμοί ενδοκυττάρωσης/φαγοκυττάρωσης, και
δ. φλεγμονώδης αντίδραση (αύξηση της διαπερατότητας και διαστολή των τριχοειδών.  

Ο ειδικός μηχανισμός διακρίνεται από την μνήμη και τη δυνατότητα αναγνωρίσεως των οικείων κυττάρων από τα αποπεσσόντα ή μεταλλαγμένα κύτταρα. το ανοσοποιητικό σ΄συτημα ενισχύεται από δύο βασικές σειρές κυττάρν: τα λεμφοκύτταρα (Β, Τ και μεγάλα κοκκιώδη κύτταρα ή κύτταρα φυικοί φονείς, naturl cells, NK) και τα μυελοκύτταρα (τα μονοπύρηνα/μακροφάγα, τα δενδριτικά κύτταρα, τα ουδετρόφιλα, τα ηωσινόφιλα και τα βασεοόφιλα.

ΣΥΝΟΨΗ. Mετά την ενεργοποίησή τους, τα δενδριτικά κύτταρα υπερεκφράζουν τα μόρια B7–1, B7–2, CD40, ICAM-1 και LFA-3 του συστήματος μείζονος ιστοσυμβατότητας (major histocompatibility complex, MHC) και παράγουν περισσότερη ιντερλευκίνη-1, από όποιοδήποτε άλλο αντιγονοπαρουσιαστικό κύτταρο. Κάθε Τ-λεμφοκύτταρο φέρει εκατοντάδες υποδοχείς, όλοι εκ των οποίων σε κάθε Τ-λεμφοκύταρο έχουν την ίδια αντιγονική ειδικότητα. Αντίθετα, ένα Β-λεμφοκύτταρο μπορεί, ταυτόχρονα, να εκφράζει μεμβρανική ανοσοσφαιρίνη, ως   

 ghfgjfggssdfgsg