Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Ως αναπνευστική συχνότητα ορίζεται ο αριθμός των ολοκληρωθέντων αναπνευστικών κύκλων, σε διάστημα ενός λεπτού. Αποτιμάται με μέτρηση των θωρακικών κινήσεων, κατά την επισκόπηση του ασθενούς ή των ‘εκπτύξεων’ του ασκού του σπιρομέτρου ή των ολοκληρωθέντων αναπνευστικών κύκλων, που καταγράφονται μέσω πνευμοταχογράφου. Η καταμέτρηση των ολοκληρωθέντων αναπνευστικών κύκλων επί διάστημα μερικών λεπτών και η διαίρεσή τους με το χρόνο σε λεπτά προς εξαγωγή μέσης αναπνευστικής συχνότητας είναι προτιμό­τε­ρη από το να μετρηθούν οι αναπνευστικοί κύκλοι επι διάστημα μερικών δευτε­ρολέπτων και η αναγωγή των μετρήσεων στο 1 πρώτο λεπτό.

Αύξηση ή ελάττωση της συχνότητας αναπνοής παριστάνει, γενικά, μέτρο γενικής εκτιμήσεως του επιπέδου του πνευμονικού αερισμού, αν και πρέπει να συνεκτιμάται με τον V_T, τον κατά λεπτό αερισμό και τα αποτελέσματα από την ανάλυση αερίων αρτηριακού αίματος.

Η υποξία και η υπερκαπνία, η οξέωση, καταστάσεις που προκαλούν ελάττωση της πνευμονικής διατασιμότητας και η άσκηση, προκαλούν αύξηση της συχνότητας αναπνοής, f και παθολογικές καταστάσεις, όπως η καταστολή του ΚΝΣ και η άρση του υποξαιμικού ερεθίσματος στους περιφερικούς αεραγωγούς, σε ασθενείς με χρόνια υπερκαπνία, προκαλεί ελάττωση της συχνότητας αναπνοής. Τόσο ο V_T, όσο και η συχνότητα, f, αυξάνονται, με την αύξηση του αερισμού, αλλά, ακριβώς όπως συμβαίνει με την αύξηση του όγκου της καρδιακής εξωθήσεως, σε μέτριες αυξήσεις του V̇_E, παρατηρείται μεγαλύτερη αύξηση του V_T, παρά της f, ενώ σε ακόμη μεγαλύτερη αύξηση του V̇_E,  η f αυξάνεται δυσανάλογα περισσότερο, παρ΄ό,τι ο V_T.

βλέπε:

Κριτήριο Συναγερμού, Early Warning Score