Αερισμός, παράπλευρος

Παράπλευρος αερισμός. Παροδική μετακίνηση του αέρα έξω από μια κυψελίδα προς τις παρακείμενες, ακριβώς αμέσως μετά  τον τερματισμό της ροής, στο τέλος, της εισπνοής, ή παρόμοια κίνηση, σε αντίθετη κατεύθυνση, αμέσως μετά το τέλος της εκπνοής. Το φαινόμενο παρατηρείται όταν υπάρχουν πνευμονικές περιοχές που διαφέρουν μεταξύ τους ως προς τη διατασιμότητα, τις αντιστάσεις, ή την αδράνεια, έτσι, που οι περιοχικές σταθερές χρόνου πληρώσεως (ή εκκενώσεως) σε απάντηση στις μεταβολές της διαπνευμονικής πιέσεως, δεν είναι οι ίδιες[i].

Πειραματική μέθοδος θεραπείας πνευμονικού εμφυσήματος, η παράκαμψη αεραγωγών πoυ οδηγούν στις υπεριδιαταμένες/ παθοφυσιολογικές περιοχές, βασίζεται στην "αντίληψη του παράπλευρου αερισμού", που, το 1930, περιγράφηκε από τους Van Allen et al., (►). 

η πειραματική διάταξη των Van Allen et al.,  για να δείξουν την ύπαρξη παράπλευρου αερισμού, μεταξύ λοβών στους πνεύμονες

Ως παράπλευρος αερισμός νοείται η ικανότητα μεταφοράς αέρος από τον ένα λοβό στον άλλο, μέσω μη ανατομικών διαφυγών. Ο παράπλευρος αερισμός ενυπάρχει στους φυσιολογικούς πνεύμονες, αλλά δεν διαδραματίζει σημαντικό λειτουργικό ρόλο. Στους εμφυσηματικούς πνεύμονες η κατααστροφή των κυψελιδικών τοιχωμάτων αποτελεί ευνοϊκή συνθήκη για παράπλευρη ροή αέρος. Ο Macklem (►), θεωρώντας ότι δημιουργώντας διαύλους δια του θωρακικού τοιχώματος από την επιφάνεια των πνευμόνων, παρακάμπτοντας μικρούς αποφραγμένους αεραγωγούς θα μπορούσε να αποτρέψει την υπερδιάταση και να βελτιώσει την παθολογική μηχανική της αναπνοής, επιτρέποντας στον παγιδευμένο αέρα να εξέλθει από τον εμφυσηματικό πνεύμονα.'Ο παράπλευρος αερισμός έχει, πρόσφατα καταστεί δυνατό να, απεικονισθεί με τη βοήθεια υπερπολωμένου αέρος σε περιβάλλoν  MRI (►).