Είναι ο όγκος που εξωθείται από τις κοιλίες (αλλά συνήθως αναφέρεται στην αριστερή) με κάθε καρδιακή ώση. Μπορεί να υπολογισθεί, υπερηχογραφικά, δι΄αφαιρέσεως του τελοσυστολικού όγκου από τον τελοδιαστολικό.
| υπολογισμός όγκου παλμού |
|---|
| τελοδιαστολικός όγκος - τελοσυστολικός όγκος |
Η φυσιολογική του τιμή, περίπου ίδια για κάθε κοιλία, κυμαίνεται περί τα 70 ml. Συσχετίζεται με τηη καρδιακή λειτουργίσ και τις εκτροπές της.
Στον επόμενο πίνακα καταχωρούνται οι σχετικές φυσιολογικές τιμές.
| πίνακας 1. φυσιολογικές τιμές βασικών παραμέτρων | ||
|---|---|---|
| παράμετρος | φυσιολογική τιμή (mL, αν δεν ορίζεται διαφορετικά) | φυσιολογική διακύμανση |
| τελοδιαστολικός όγκος | 120 | 65-240 |
| τελοσυστολικός όγκος | 50 | 16-143 |
| όγκος παλμού | 70 | 55-100 |
| κλάσμα εξωθήσεως | 58% | 55-70% |
| καρδιακή συχνότητα | 5.25 L/min | 4.0-8.0 l/min |
Ο όγκος παλμού αποτελεί θεμελιώδη παράμετρο καρδιακής λειτουργίας και μεταβάλλεται ανάλογα με τις εκτροπές της. Επομένως, εξαρτάται από το μέγεθος της καρδιάς, γι αυτό είναι μεγαλύτερος στους άνδρες, τηνν συσταλτικόττηά της, τη διάρκεια της καρδιακής συστολής, του προφορτίου της (τελοδιαστολικός όγκος) και του μεταφορτίου της (τελοσυστολικός όγκος).
Επιπλέον, χρησιμεύει τον υπολογισμό της καρδιακής εξωθήσεως, που είναι το γινόμενο του όγκου παλμού Χ την καρδιακή συχνότητα. Επίσης χρησιμεύει στον υπολογισμό του κλάσματος εξωθήσεως, που είναι ο όγκος παλμού/τελοδιαστολική πίεση.
Οι αθλητές, που ασκούνται στην αερόβια γυμναστική, εμφανίζουν μεγαλύτγερο όγκο παλμού, που, αντιρροπιστικά, απολήγει σε μείωση της καρδιακής συχνότητας. Η μειωμένη καρδιακή συχνότητα διευρύνει τον χρόνο διαστολής (: πληρώσεως), με αποτέλεσμα αύξηση του τελοδιαστολικού όγκου και αύξηση του κλάσματος εξωθήσεως.
Με τον όρο προφορτίο, εννοείται ο βαθμός στον οποίο η κοιλία διατείνεται, πριν την εκδήλωση της συσπάσεώς της. Αύξηση του διαστολικού όγκου ή της φλεβικής επιστροφής,απολήγει σε αύξση του προφορτίου και, μέσω του νόμου Frank-Starling της καρδιάς, θα απολήξει σεαύξηση του όγκου παλμού.