Ανοσιακές αποκρίσεις ξενιστή εναντίον δικών του αντιγόνων. Η αυτοανοσία περιγράφει μια ανοσοαπάντηση που κατευθύνεται εναντίον αυτό-αντιγόνων, τα οποία μπορεί να διακρίνονται –αυθαίρετα- σε Τ-κύτταρα και Β-κύτταρα. Η σημασία των Β-λεμφοκυττάρων στην αυτοανοσία αναγνωρίζεται από την παραγωγή αυτοαντισωμάτων, που έχουν ρόλο στη διάγνωση, παθογένεια, τον έλεγχο της εκβάσεως στη θεραπεία και την έκβαση ασθενών με ανάλογες παθήσεις. Μεταξύ των αυτοαντισωμάτων, τα αντισώματα κατά του κυτοπλάσματος των ουδετεροφίλων (ANCA) έχουν διακριθεί σε διάφορες καταστάσεις, όπως η κοκκιωμάτωση Wegener, το σύνδρομο Goodpasture, οι φαρμακοεπάγωγες αγγειΐτιδες κλπ.
βλέπε: