Χ̲̲ρ̲̲ό̲̲ν̲̲ι̲̲α̲̲ α̲̲π̲̲ο̲̲φ̲̲ρ̲̲α̲̲κ̲̲τ̲̲ι̲̲κ̲̲ή̲̲ π̲̲ν̲̲ε̲̲υ̲̲μ̲̲ο̲̲ν̲̲ο̲̲π̲̲ά̲̲θ̲̲ε̲̲ι̲̲α̲̲ [̲̲Χ̲̲Α̲̲Π̲̲]̲̲ α̲̲ν̲̲α̲̲σ̲̲κ̲̲ό̲̲π̲̲η̲̲σ̲̲η̲̲ 2̲̲0̲̲2̲̲3̲̲

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια προοδευτική πνευμονοπάθεια που χαρακτηρίζεται από χρόνια φλεγμονή των αεραγωγών και περιορισμό της ροής του αέρα. Τα ηωσινόφιλα είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που εμπλέκονται στην ανοσολογική απόκριση. Τα κορτικοστεροειδή είναι μια κατηγορία φαρμάκων που μπορούν να βοηθήσουν στη διαχείριση της φλεγμονής στο σώμα, συμπεριλαμβανομένης της φλεγμονής των πνευμόνων σε καταστάσεις όπως η ΧΑΠ. Δείτε πώς σχετίζονται αυτά τα τρία στοιχεία:
ΧΑΠ και φλεγμονή: Στη ΧΑΠ, η χρόνια φλεγμονή στους αεραγωγούς και τους πνεύμονες παίζει σημαντικό ρόλο στην εξέλιξη της νόσου. Αυτή η φλεγμονή οδηγείται από την απόκριση του ανοσοποιητικού συστήματος σε ερεθιστικούς παράγοντες όπως ο καπνός του τσιγάρου, η ατμοσφαιρική ρύπανση και άλλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες. Με την πάροδο του χρόνου, αυτή η φλεγμονή οδηγεί σε βλάβη στους ιστούς των πνευμόνων, προκαλώντας συμπτώματα όπως δύσπνοια, βήχα και παραγωγή πτυέλων.
  Ηωσινόφιλα στη ΧΑΠ: Τα ηωσινόφιλα είναι ένας τύπος λευκών αιμοσφαιρίων που παίζει ρόλο στην ανοσολογική απόκριση, ιδιαίτερα σε απόκριση αλλεργιογόνων και παρασίτων. Σε ορισμένες περιπτώσεις ΧΑΠ, μπορεί να παρατηρηθούν αυξημένα επίπεδα ηωσινοφίλων στο αίμα ή στα πτύελα. Αυτό αναφέρεται ως ηωσινοφιλική ΧΑΠ.
Κορτικοστεροειδή στη ΧΑΠ: Τα κορτικοστεροειδή είναι αντιφλεγμονώδη φάρμακα που χρησιμοποιούνται μερικές φορές στη θεραπεία της ΧΑΠ, ειδικά όταν υπάρχουν ενδείξεις φλεγμονής των αεραγωγών. Λειτουργούν μειώνοντας τη φλεγμονή στους αεραγωγούς και τους πνεύμονες, γεγονός που μπορεί να βοηθήσει στην ανακούφιση των συμπτωμάτων και στη βελτίωση της λειτουργίας των πνευμόνων. Τα κορτικοστεροειδή μπορούν να χορηγηθούν σε διάφορες μορφές, συμπεριλαμβανομένων των εισπνεόμενων κορτικοστεροειδών (ICS) και των από του στόματος κορτικοστεροειδών (OCS).
Εισπνεόμενα κορτικοστεροειδή (ICS): Αυτά χρησιμοποιούνται συχνά σε συνδυασμό με βρογχοδιασταλτικά για άτομα με μέτρια έως σοβαρή ΧΑΠ, ειδικά όταν υπάρχει ηωσινοφιλική φλεγμονή. Το ICS μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της φλεγμονής των αεραγωγών και μπορεί να οδηγήσει σε λιγότερες παροξύνσεις (εξάρσεις) και βελτιωμένη λειτουργία των πνευμόνων.
   Από του στόματος κορτικοστεροειδή (OCS): Αυτά συνήθως προορίζονται για βραχυπρόθεσμη χρήση κατά τη διάρκεια παροξύνσεων της ΧΑΠ για την ταχεία μείωση της φλεγμονής. Η παρατεταμένη ή συχνή χρήση του OCS γενικά αποφεύγεται λόγω του κινδύνου παρενεργειών.
Είναι σημαντικό να σημειωθεί ότι δεν έχουν όλα τα άτομα με ΧΑΠ ηωσινοφιλική φλεγμονή και τα κορτικοστεροειδή μπορεί να μην είναι κατάλληλα ή αποτελεσματικά για όλους. Οι αποφάσεις θεραπείας στη ΧΑΠ συνήθως εξατομικεύονται με βάση τη σοβαρότητα της νόσου, τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ασθενούς και την παρουσία ή απουσία ηωσινοφιλικής φλεγμονής.
Η μακροχρόνια ή υπερβολική χρήση κορτικοστεροειδών μπορεί να έχει παρενέργειες, επομένως η χρήση τους στη ΧΑΠ παρακολουθείται προσεκτικά και αντιμετωπίζεται από ειδικοπυς Πνευμονολόγους. Η τακτική παρακολούθηση και οι προσαρμογές στο σχέδιο θεραπείας είναι σημαντικές για να εξασφαλιστούν τα καλύτερα αποτελέσματα για τα άτομα με ΧΑΠ. Πάντα να συμβουλεύεστε έναν πάροχο υγειονομικής περίθαλψης για μια ολοκληρωμένη αξιολόγηση και εξατομικευμένο σχέδιο θεραπείας εάν εσείς ή κάποιος που γνωρίζετε έχει ΧΑΠ

Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι πλέον μία από τις τρεις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως και το 90% αυτών των θανάτων συμβαίνουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMICs). (1,2) Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από ΧΑΠ το 2012, αντιπροσωπεύοντας το 6% όλων των θανάτων παγκοσμίως. Η ΧΑΠ αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόκληση για τη δημόσια υγεία που μπορεί να προληφθεί και να θεραπευτεί. Η ΧΑΠ είναι μια κύρια αιτία χρόνιας νοσηρότητας και θνησιμότητας σε όλο τον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από αυτή την ασθένεια για χρόνια και πεθαίνουν πρόωρα από αυτήν ή τις επιπλοκές της. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιβάρυνση της ΧΑΠ αναμένεται να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες λόγω της συνεχιζόμενης έκθεσης σε παράγοντες κινδύνου ΧΑΠ και της γήρανσης του πληθυσμού. (3)Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι μια ετερογενής πνευμονική πάθηση που χαρακτηρίζεται από χρόνια αναπνευστικά συμπτώματα (δύσπνοια, βήχας, παραγωγή πτυέλων και/ή παροξύνσεις) λόγω ανωμαλιών των αεραγωγών (βρογχίτιδα, βρογχιολίτιδα) ή/και κυψελίδων (εμφύσημα) που προκαλούν πνευμονία , συχνά προοδευτική, απόφραξη της ροής του αέρα. Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια (ΧΑΠ) είναι πλέον μία από τις τρεις κορυφαίες αιτίες θανάτου παγκοσμίως και το 90% αυτών των θανάτων συμβαίνουν σε χώρες χαμηλού και μεσαίου εισοδήματος (LMICs). (1,2) Περισσότεροι από 3 εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν από ΧΑΠ το 2012, αντιπροσωπεύοντας το 6% όλων των θανάτων παγκοσμίως. Η ΧΑΠ αντιπροσωπεύει μια σημαντική πρόκληση για τη δημόσια υγεία που μπορεί να προληφθεί και να θεραπευτεί. Η ΧΑΠ είναι μια κύρια αιτία χρόνιας νοσηρότητας και θνησιμότητας σε όλο τον κόσμο. Πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από αυτή την ασθένεια για χρόνια και πεθαίνουν πρόωρα από αυτήν ή τις επιπλοκές της. Σε παγκόσμιο επίπεδο, η επιβάρυνση της ΧΑΠ αναμένεται να αυξηθεί τις επόμενες δεκαετίες λόγω της συνεχιζόμενης έκθεσης σε παράγοντες κινδύνου ΧΑΠ και της γήρανσης του πληθυσμού. 

Η ΧΑΠ, κλινικά χαρακτηρίσεται από δύσπνοια, βήχα, απόχρεμψη μείωση της αντοχής στην άσκηση, ενώ μερικοί από τους ασθενείς είναι λιπόσαρκοι, ενώ άλλοι, οι περισσότεροι, παχύσαρκοι. 

Η ΧΑΠ επιδεινώνεται προοδευτικά ενώ καταγράφονται άλλοτε άλλος αριθμός παροξύνσεων, ετησίως. Συνοδεύεται από συνθυμία (συνδυασμός κατάθλιψης και ευερεθιστότητα), οστεοπόρωση, ενώ παρατηρείται αυξημένη συχνότητα μεταβολικού συνδρόμου. Οι συννσοηρότητες αυτές είναι απότοκες του φαινομένου spill over δηλαδή της διαχυσης φλεγμιονωδών παραγόντων και βιοδραστικών μορίων που παράγονται στους πνεύμονες και διασπείρονται σε ολόκληρο τον οργανισμό, προκαλώντας φλεγμονώδεις αλλοιώσεις που εξελίσσοντι στις προαναφερόμενες παθήσεις. Η συνθυμία, ειδικότερα, μπορεί να οφείλεται στη βίαιη αναστολή της κοινωνικής δραστηριότητας του ασθενούς, στην κοινωνική απόσυρσή του, λόγω της συμπτωματολογίας και της ανάγκης συνεχούς οξυγονοθεραπείας. td style="background-color:#f1f2e1"

κλινική εικόνα μπορεί να δώσει διαγνωστικές κατευθύνσεις, ανάλογα με το ατομικό, κοινωνικό, επαγγελματικό ιστορικό των ασθενών όπως και τον τόπο, αλλά και το σημείο κατοικίας. Δηλαδή είναι γνωστό π.χ., ότι επιρρεπέστεροι είναι εκείνοι με συγκρίσιμα όλα τα υπόλοιπα φαινοτυπικά τους χαρακτηριστικά, που όμως κατοικούν ή εργάζονται σε κτίρια με μέτωπο δρόμους μεγάλης κυκλοφορίας