Home

σελίδες για ενημέρωση κοινού

...... με συστηματικά νοσήματα και συμμετοχή από το αναπνευτικό σύστημα. Οι παθήσεις του αναπνευστικού είναι η τρίτη κυριότερη αιτία θανάτου, ενώ ο καρκίνος του πνεύμονος είναι η κυριότερη αιτία θανάτου από νεοπλάσματα, συχνότερη, ακόμη και του μαστού. Στις ΗΠΑ, περισσότερα από 400000 άτομα καταλήγουν, ετησίως, από πνευμονοπάθειες, ενώ οι πνευμονοπάθειες ευθύνονται για τη μείωση της ποιότητας ζωής εκατομμυρίων ατόμων. Ειδικότερα, εκτιμάται ότι ανά τον κόσμο, περισσότερα από 300 εκατομμύρια άτομα πάσχουν από άσθμα,  αριθμός, που αναμένεται να αυξηθεί, κατά 100 επιπλέον εκατομμύρια, εντός της επόμενης πενταετίας, καθώς εξελίσσεται η αστικοποίηση των πληθυσμών και χιλιάδες νέες ουσίες, με δυνητικές αλλεργιολογικές δράσεις, εισάγονται καθημερινά. Εξ αυτών, 30% αφορούν σε παιδιά, ηλικίας μικρότερης των 17 ετών.

 Η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, ΧΑΠ, είναι 5η κυριότερη αιτία νοσηρότητας και ανικανότητας, παγκοσμίως και 3η αιτία θανάτου. Η επίπτωσή της, ιδιαίτερα ανησυχητική, εμφανίζεται ραγδαία αυξανόμενη και, στην Χώρα μας εκτιμάται ότι ήδη πάσχει το 10% περίπου του πληθυσμού ηλικίας μεγαλύτερης των 40 ετών.
 Γενικά, όπως έχει ορίσει ο Ιπποκράτης, οι παθολογικές εκτροπές διακρίνονται σε "παθήσεις" και "νόσους". Ο όρος "παθήσεις" αναφέρεται σε παθολογικές καταστάσεις άγνωστης αιτιολογίας, ενώ ο όρος "νόσος" σε εκτροπές της υγείας γνωστής αιτιολογίας.
  Τα αίτια μερικών πνευμονοπαθειών είναι γνωστά, άλλων είναι εν μέρει γνωστά, όπως της ΧΑΠ, της οποίας ο κυριότερος αιτιολογικός παράγων είναι το κάπνισμα, ενώ άλλων, η αιτιολογία είναι άγνωστη γι' αυτό η θεραπεία είναι συμπτωματική και η πρόγνωση επιφυλακτική, όπως ο καρκίνος του πνεύμονος. Υπάρχουν πληθώρα πνευμονοπαθειών που είναι γενετικής προελεύσεως, όπως η κυστική ίνωση και η ανεπάρκεια α1ΑΤ.  Τέλος, άλλες πνευμονοπάθειες, είναι αποτέλεσμα συνεργικής δράσεως περισσότερων αιτιολογικών παραγόντων, όπως ο βρογχογενής καρκίνος που είναι αποτέλεσμα συνέργειας γενετικής προδιαθέσεως και παρουσίας κατάλληλου περιβάλλοντος (π.χ. κάπνισμα ή ρύπανση της ατμόσφαιρας κλπ).

===========================================

....  να αποκλίνει σημαντικά της φυσικής ιστορίας κάθε νοσήματος. Εντούτοις, ένας απ΄αυτούς θα μπορούσε να ήταν ο επόμενος:

  1. Λοιμώξεις, από ιούς, παράσιτα, μύκητες, μικρόβια.
  2. Παθήσεις των αεραγωγών, ανώτερων, όπως η ιγμορίτιδα και η ρινίτιδα, η λαρυγγίτιδα και η φαρυγγίτιδα, των κατώτερων αεραγωγών, όπως το άσθμα, η Χρόνια Αποφρακτική Πνευμονοπάθεια, η βρογχίτις, η κυστική ίνωση, οι βρογχεκτασίες, σύμφυτες διαταραχές των αεραγωγών, όπως αγενεσία βρόγχων, υπεράριθμοι βρόγχοι κλπ.
  3. Παθήσεις του πνευμονικού παρεγχύματος, όπως η πνευμονία και η πνευμονική ίνωση. Νοσήματα που επίσης ομαδοποιούνται ως νοσήματα του διαμέσου ιστού.
  4. Παθήσεις που προσβάλλουν τα πνευμονικά αγγεία και γενικά ομαδοποιούνται με τον τίτλο: αγγειακές πνευμονοπάθειες. Τα νοσήματα αυτά αφορούν στις πνευμονικές κολλαγονώσεις και την πνευμονική εμβολή.
  5. Νεοπλάσματα του πνεύμονος, του μεσοθωρακίου και των υποστηρικτικών οργάνων.
  6. Ποικιλία περιββαλοντικών και επαγγελματικών πνευμονοπαθειών.
  7. Σπάνιες πνευμονοπάθειες, που αποτελούν και το ιδιαίερο ενδιαφέρον του ΠΝΕΥΜΟΝΟΛΟΓΙΚΟΥ ΚΕΝΤΡΟΥ ΜΑΣ.

==========================================

.... με παρέμβαση στον γενετικό κώδικα, και η δευτερογενής, που μπορεί να επειχειρηθεί με τροποποίηση του υπεύθυνου περιβάλλοντος. 

===========================================

.......διαδοχικών θυγατρικών κλάδων του είναι περίπου 60 χιλιόμετρα,  και οι διαδοχικές διακλαδώσεις του, που συνιστούν το τραχειοβρογχικό δένδρο,  χρησιμεύουν για να αρδεύουν με αέρα, περίπου 300-500 εκατομμύρια  κυψελίδων ή αεροχώρων, που συνιστούν το πνευμονικό παρέγχυμα. Η συνολική επιφάνεια του πνευμονικού παρεγχύματος είναι ίση μ΄ένα γήπεδο tennis. Η τεράστια αυτή επιφάνεια καλύπτεται από ένα θαυμάσιο πυκνό δίκτυο τριχοειδών, των οποίων το συνολικό μήκος είναι 4.5 χιλιάδες χιλόμετρα. Περίπου το 85% της επιφάνειας των κυψελίδων είναι σε διαμετωπική σχέση με το τριχοειδικό αίμα, από το οποίο διαχωρίζεται μ΄ένα διάφραγμα, που είναι 50 φορές λεπτότερο της μεμβράνης που επαλείφει κάθε φλούδα κρεμυδιού, μέσω της οποίας επιτρέπεται η διάχυση του Ο2 .

 Η αναπνοή ρυθμίζεται μέσω πολύπλοκων αντεπιδράσεων αισθητήρων Ο2  και CΟ2 που ευρίσκονται τα τοιχώματα αρτηριών και στον εγκέφαλο. Οι αισθητήρες είναι ευαίσθητοι σε μικρές διαταραχές της οξύτητας του αίματος. Αισθητήρες που ευρίσκονται στους πνεύμονες και τους μυς του θωρακικού τοιχώματος διεγείρονται με τη σύμπτυξη ή έκπτυξη του θώρακος και εκπέμπουν ενημερωτικά σήματα στο κέντρο της αναπνοής, στον εγκέφαλο. Οι αισθητήρες παρέχουν τα κατάλληλα σήματα για τη ρύθμιση του βάθους και της συχνότητας της εισπνοής και της εκπνοής. Αποβάλλοντας CΟ2 , οι πνεύμονες εισφέρουν στην ομοιοστασία το οργανισμού και, στη διάρκεια μιας ώρας, μπορούν να αποβάλλουν περισσότερο οξύ, απ΄όσο οξύ αποβάλλουν οι νεφροί στη διάρκεια μιας ημέρας.