Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 =διαταραχές της αναπνοής=

  Οι διαταρχές της αναπνοής, ποικίλλουν επί πολλαπλής σκληρύνσεως, ανάλογα με την εντόπιση της βλάβης. Περιγράφονται ποικίλες διαταραχές, όπως η περιοριστικού τύπου μείωση της ικανότητας αερισμού, η μείωση της αντοχής στην άσκηση, οξεία υπερκαπνική αναπνευστική ανεπάρκεια, υπνοαπνοϊκό σύνδρομο, παθολογική απάντηση στην πρόκληση με CO₂, παροξυσμικός υπεραερισμός,  αλλά η σημαντικότερη εκτροπή φαίνεται ότι είναι η μείωση της αναπνευστικής πιέσεως.

Οι διαταραχές από την αναπνοή είναι ασυνήθεις, στην εγκατάσταση της παθήσεως, αλλά είναι συνήθεις στις υποτροπές και, όχι σπάνια, μια υποστροπή εισάγεται με αναπνευστική παύση. Η αναπνευστική συμμετοχή μπορεί να εκδηλώνεται είτε με παθολογικό τύπο αναπνοής, κατά την εγρήγορση ή με κεντρικού τύπου υπνοαπνοϊκό σύνδρομο, οφειλόμενο σε βλάβες κατά τη διαδρομή του μεταβολικού ελέγχου της αναπνοής, στον προμήκη και λόγω ααδυναμίας του διαφράγματος, και άλλων αναπνευστικών μυών, λόγω απομυελινώσεως της αυχενικής μοίρας της Σ.Σ. Νυκτερινή υποξαιμία, αναγνωρίζεται συχνά, εάν επιχειρηθούν νυκτερινές μετρήσεις.

 Γενικά, οι ασθενείς με πολλαπλή σκλήρυνση εμφανίζουν έκδηλες διαταραχές από την αναπνευστική λειτουργία. Σε περιπατικούς ασθενείς με περιορισμένη επινέμηση των άνω άκρων, η αναπνευστική λειτουργία συντηρείται σχετικά ικανοποιητικά, ενώ για εκείνους που είναι καθηλωμένοι σε τοχήλατο αμαξίδιο, λόγω αδυναμίας των κάτω άκρων, εμφανίζουν μεγαλύτερη απόκλιση της VC και των μέγιστων αναπνευστικών πιέσεων. Η ικανότητα στην άσκηση σχετίζεται ευθέως με την ακμαιότητα των αναπνευστικών μυών, αλλά η απόδοσή τους μπορεί να βελτιωθεί με τεχνικές ασκήσεως των αναπνευστικών μυών.