Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Διάφορα ακτινολογικά σημεία, πέραν των ευρημάτων που οφείλοντι στο πνεμονικό οίδημα περιγράφονται στην ακτινογραφία ασθενούς με καρδιακή ανεπάρκεια.

[α] πλευριτική συλλογή. Η, συνήθως, αμφοτερόπλευρη ή δεξιά, πλευριτική συλλογή είναι συχνό εύρημα επί καρδιακής ανεπάρκειας. Δεν αποτελεί παθογνωμονικό σημείο αριστερής ακρδιακής ανεπάρκειας, καθως μπορεί να εμφανίζεται σε σωρεία άλλων παθολογικών, όπως η νεφρική ανεπάρκεια, η υπολευκωματιναιμία, λοιμώξεις, νεοπλάσματα, σύνδρομα, όπως Meigs και Dressler κλπ. 

[β] πνευμονική αιμοσιδήρωση (εικόνα 1). Η αιμοσιδήρωση προκαλείται από επανειλημμένα επεισόδια τριχοειδοφλβικής αιμορραγίας. Η αιμοσιδηρίνη φαγοκυτταρώνεται από τα κυψελιδικά μακροφάγα. Ομάδες από έμφορτα αιμοσιδηρίνης μακροφάγα είναι ορατά ακτινλογικώς, ως μικροί κεγχροειδείς όζοι, των οποίων το μέγεθος κυμαίνεται από 1-5 mm.

εικόνα 1. Πνευμονική αιμοσιδήρωση.  μεγέθυνση του δεξιού κάτω πνευμονικού πεδίουγια την αναγώριση μικρών οζωδών βλαβών. Ομοιάζουν με οζώδες οίδημα, αλλά δεν μεταβάλλονται με τη θεραπεία.

[γ] πνευμονική οστεοποίηση. Οζώδους διαμορφώσεως οστέϊνοι, ενδοκυψελιδικοί σχηματισμοί, που δεν σχετίζονται με αιμοσιδήρωση, περιγράφονται επί καρδιακής ανεπαρκείας. Η παθογένειά τους δεν έχει επαρκώς κατανοηθεί, αλλά γενικά πιστεύεται ότι είναι επακόλουθοι αυξημένης πνευμονικής φλεβικής πιέσεως και χρόνιου πνευμονικού οιδήματος. Συνήθως αναγνωρίζονται σε περιπτώσεις στενώσεως της μιτροειδούς, χρονολογουμένης από μακρού, ενώ έχει περιγραφεί με μύξωμα αριστερού κόλπου, συμφυτικής περικαρδίτιδας, ή αριστερής κοιλιακής ανεπάρκειας. Οι οστέϊνοι σχηματισμοί ποικίλλουν σε μέγεθος και σχήμα (εικόνα 2), γεγονός που αποτελεί ασφαλές διαφοροδιαγνωστικό σημείο, από ιστοπλάσμωση ή φυματίωση, επί των οποίων τα οζίδια είναι ισομεγέθη. 

  εικόνα 2.  Πνευμονική οστεοποίηση. Μεγέθυνσηαριστεού κάτω πνευμονικού πεδίου. Διακρίνονται ακανόνιδτου σχήματος και μεγέθους αποτιτανωμένα οζίδια, επί καρδιακής ανεπαρκείας.

[δ] πνευμονική ίνωση. Η από μακρού χρονολογουμένη αύξηση της πνευμονικής φλεβικής πιέσεως, μπορεί να οδηγήσει σε πνευμονική ίνωση. Χαρακτηρίζεται από προοδευτική επίταση της σκιαγραφήσεως των διάμεσων στοιχείων.

[ε] ανευρυσματική διάταση πνευμονικών φλεβών (εικόνα 3) . Συνήθως συνοδεύει την ανεπάρκεια μιτροειδούς, σύνφυτης ή ρευματικής προελεύσεως. Η διάαη χαρακτηρισιτκά σημειώνται σστη συνένωση των φλεβών με τον αριστερό κόλπο. Η διάτααη παρατηρείται και στις δύο πλευρές, αλλά εκσημαίνεται στο δεξιό ημιθωράκιο (εικόνα 3). εμφανίζεται ως δύο οζώδεις σκιάσεις στο άνω και κάτω όριο της πύλης. Στην πλαγία προβολή έρχονται σε συνάφεια με το οπίσθιο χείλος του αριστεού κόλπου. Μετά θεραπεία (εικόνα 4), παρατηρείται μείωση των ευμεγέθων αυτών αγγείων. 

Εικόνα 3. Ανευρυσματική διάταση πνευμονικών φλεβών. Ασθενής με ρευματική μιτροειδοπάθεια, εμφανή ανεπάρκεια της μιτροειδούς. διαπιστώνεται έκδηλη διάταση πνευμονικών φλεβών (μικρο βέλος),  παρακείμενων της δεξιάς πύλης. Η αγγειακή φύση της σκιάσεως συμπεραίνεται από τη συνοδεύουσα διάταση των πνευμονικώ φλεβών του άνω λοβού. Ο δεξιός κόλπος, επίσης εγκολεάζεται  στην περιοχή της δεξιάς πύλης.