Το μεταβολικό σύνδρομο χαρακτηρίζεται από κοιλιακή παχυσαρκία, αθηρογόνο δυσλιπιδαιμία, αυξημένη αρτηριακή πίεση, ανθεκτικό στην ινσουλίνη διαβήτη, και προθρομβωτική και φλεγμονώδη κατάσταση, που προδιαθέτει σε καρδιαγγειακές διαταραχές. Αποτελεί συχνό συνοδό της ΧΑΠ (►). Ειδικότερα, η παχυσαρκία (με ή χωρίς μεταβολικό σύνδρομο) και η καχεξία παριστούν δύο πόλους στο ευρύ φάσμα των μεταβολικών διαταραχών, που μπορεί να σχετίζονται με τη συστηματική φλεγμονή, επί ΧΑΠ. Από τη μια, το σύνδρομο συστηματικής φλεγμονής, πιθανόν, αντανακλά τις φλεγμονώδεις διεργασίες στο τραχειοβρογχικό δένδρο ή/και το παρέγχυμα, καθώς είναι αποτέλεσμα διαπιδύσεως μεσολαβητών της φλεγμονής από τους πνεύμονες στο αίμα, ενώ από την άλλη, η, στην παχυσαρκία οφειλόμενη, υποξία απολήγει σε τοπικές αναπτύξεις φλεγμονωδών διεργασιών μέσα στον ίδιο τον λιπώδη ιστό, με αποτέλεσμα την αύξηση των συγκεντρώσεων των κυκλοφορούντων μεσολαβητών, μέσω διαπιδύσεως από τον λιπώδη ιστό στη συστηματική κυκλοφορία και, κατ΄επέκταση στους πνεύμονες. Αναγνωρίζονται τουλάχιστον τρεις παράγοντες που διαδραματίζουν κρίσιμο ρόλο στο σύνδρομο συστηματικής φλεγμονής: Η βαρύτητα της πνευμονικής διαταραχής, ο βαθμός της προκαλούμενης από την παχυσαρκία υποξίας, και η βαρύτητα της συστηματικής υποξίας, που οφείλεται στην έκπτωση της πνευμονικής λειτουργίας.
Η επίπτωση του μεταβολικού συνδρόμου μεταξύ ασθενών με σταθεροποιημένη ΧΑΠ, ανάλογα με την καπνιστική συνήθεια (&).
ΟΙ διακυμάνσεις του FEV1 σε ασθενείς με σταθεροποιημένη ΧΑΠ με ή χωρίς μεταβολικό σύνδρομο (&).