Στον όρο κυτταρική θεραπεία ενσωματώνονται στρατηγικές στις οποίες κύτταρα, προερχόμενα από το εσωτερικό περιβάλλον του πάσχοντος οργάνου του ασθενούς, ενδογενή ή έξω από το πάσχον όργανο, εξωγενή, κατόπιν επεξεργασίας αποσκοπούν στη βελτίωση της ανατομικής βλάβης του πάσχοντος οργάνου και, ένθεν, στη βελτίωση της λειτουργικής του αποδόσεως. Είναι γνωστό ότι ο πνεύμονας, στην ενήλικη ζωή, διατηρεί περιορισμένη φυσική ικανότητα αναδομήσεως (αναπαραγωγής), αντίθετα με άλλα όργανα, όπως. πχ., το ήπαρ. Οι κυτταρικές θεραπείες είτε με τη διέγερση ενδογενών αρχέγονων κυτταρικών τύπων ή με την προσθήκη εξωγενών κυττάρων (από άλλες περιοχές του σώματος) συγκεντρώνει έντονο ερευνητικό ενδιαφέρον. Εναλλακτικά, όταν η αποκατάσταση της πνευμονικής βλάβης καθίσταται αδύνατη, μπορεί να αντικατασταθεί με τεχνητές μηχανικές κατασκευές, βασισμένες σε αποκυτταροποιημένα δίκτυα ή βιο-τεχνολογικά υποστρώματα.
Ο πνεύμονας των ενηλίκων μπορεί να περιγραφτεί ως μια πολύ εκτεταμένη επιφάνεια κατά την οποία έρχεται σε διαμετωπική κατάσταση ο ατμοσφαιρικός άερας και οι προσμίξεις του με το αίμα και τις προσμίξεις του. Εν τούτοις, παρ΄όλο του μεγάλου κινδύνου στον οποίο είναι εκτεθειμένοι οι ευαίσθητοι πνευμονικοί ιστοί, η επιθηλιακή αναγέννηση στους πνεύμονες είναι σχετικά βραδεία.
Όπως είναι γνωστό (►), ο πνεύμονας αναλύεται σε 23 διαδοχικές γενεές αεραγωγών από την τραχεία μέχρι τους κυψελωτούς πόρους, επί των οποίων πακτώνονται εκατομμύρια κυψελίδες. Κάθε βρογχική περιοχή έχει διακριτή δομή και λειτουργία με χαρακτηριστική ιστική διαμόρφωση και τύπους κυττάρων. Προσώρας, έχουν ταυτοποιηθεί >40 διαφορετικά είδη κυττάρων στον πνευμονικό ιστό.
Ο μεγάλος αριθμός κυτταρικών σχηματισμών στον πνεύμονα τον καθιστά ευεπίφορο πολλαπλών βλαπτικών επιδράσεων από έναν μόνο παθολογικό παράγοντα, ανάλογα με την ανατομική εντόπιση που εκδηλώθηκε η διαταραχή. Όπως είναι γνωστό, οι μεγάλοι αεραγωγοί δομούνται από ψευδοπολύστιβο κροσσωτό επιθήλιο, καλυκοειδή, βασικά, ψηκτροειδή, ορώδη και ενδοκρινικά κύτταρα, ενώ οι περιφερικοί αεροχώροι από κύτταρα Clara και πνευμονοκύτταρα τύπου Ι και ΙΙ. Είναι, επομένως, δύσκολο να υποδειχθεί ένας τύπος προγονικών κυττάρων ως ενδογενής κυτταρική θεραπεία. Πολλαπλές κόγχες μπορεί να υποστηρίζουν διαφορετικούς κυτταρικούς πληθυσμούς και τους προγεννήτορές τους. Προς το παρόν, οι κυτταρικές κόγχες και ο ρόλος τους στην ομοιόσταση την βλαπτική επίδραση και τη συνδομή τους στην ιστική αναδιαμόρρωση δεν έχουν με πληρότητα χαρακτηρισθεί.