Η ισχαιμική κολίτις είναι μια ετερογενής κλινική, ακτινολογική και παθολογοανατομική οντότητα που περιγράφεται στους ηλικιωμένους, με σημαντικές συνοσηρότητες, όπως αυτοάνοσα νοσήματα, διαταραχές της πήξεως, και φαρμακοεπάγωγη ισχαιμία του παχεός εντέρου. Η ισχαιμική βλάβη του εντέρου εκτείνεται σε ένα φάσμα διακριτών κλινικών διαταραχών, από παροδική τμηματική εντεροπάθειεα, μέχρι απειλητική για τη ζωή γαγγραινώδη κολίτιδα.
Στην προσιτή μου βιβλιογραφία, αναφέρονται 4 περιπτώσεις βρογχικού άσθματος και ισχαιμικής κολίτιδας. Η πρώτη περίπτωση αφορούσε άνδρα, 76 ετών, με γαγγραινώδες ανιόν και εγκάρσιο κόλον, χωρίς ευρήματα αυτοάνοσης παθήσεως, η δεύτερη γυναίκα, 19, με γαγραινώδη ειλεό, χωρίς ευρήματα αυτοάνοσης παθήσεως, η τρίτη, γυναίκα 42, με ισχαιμική κολίτιδα στο σιγμοειδές, χωρίς ευρήματα αυτοάνοσης παθήσεως και η τέταρτη, γυναίκα 31, ετών με ισχαιμική κολίτιδα στο κατιόν, χωρίς ευρήματα αυτοάνοσης παθήσεως. .
Η συνύπαρξη βρογχικού ασθματος και ισχαιμικής κολίτιδας, διευκρινίζουν τη σχέση μεταξύ φλεγμονωδών παθήσεων του εντέρου και του βρογχικού άσθματος. Η στενή σχέση μεταξύ των λείων μυΙκών ινών και του αυτόνομου νευρικού συστήματος, που εμπλέκονται στην εμφάνιση αναπνευστικών και γαστρεντερικών εκδηλώσεων και η διακυμάνσεις ορμονών μπορεί να αποτελούν ενδεχόμενους μηχανισμούς που ερμηνεύουν τη σχέση, μεταξύ βρογχικού άσθματος και ισχαιμικής κολίτιδας.