Αποτελεί υποομάδα του συνδρόμου πρωτοπαθούς δυσκινησίας κροσσών, συγγενούς αρχής, που μεταδίδεται με τον υπολειπόμενο χαρακτήρα και χαρακτηρίζεται από παθολογική δομή των κροσσών, ή/και της λειτουργίας τους και συνεπάγεται διαταραχή της βλεννοκροσσωτής καθάρσεως. Η επίπτωση της διαταραχής κυμαίνεται από 1/12000 - 1/60000 και ~50% των ασθενών με δυσκινησία κροσσών εμφανίζουν, επίσης, σύνδρομο Κartagener. Δεν έχει επισημανθεί ρποτίμηση κατά φύλο. Κλινικά, χαακτηρίζεαι από την τριάδα: [a] αναστροφή των σπλάγχνων, [β] χρόνια παραρινοκολπίτις, ή/και ρινικοί πολύποδες, βρογχεκτασίες. Στα υπόλοιπα ευρήματα περιλαμβάνονται: στειρότητα στους άνδρες, υπογονιμότητα στις γυναίκες. Τηλέκανθος (αύξηση της αποστάσεως μεταξύ των κορών, λόγω των ρινικών πολυπόδων.
Σύνδρομο Kartagener Το σύνδρομο Kartagener επίσης γνωστό ως πρωτοπαθής δυσκινησία κροσσών, περιγράφτηκε, αρχικά, το 933, και περισσσότερο συχνά αναγνωρίζεται κατά την έρευνα της δεξιοκαρδίας ('ανυπαρξία καρδιακών τόνων, στην ακρόαση της καρδιάς, μικρά συμπλέγματα στις V στις πλάγιες ΗΚΓ απαγωγές).
Aνάλογα με την βαρύτητα των βρογχεκτασιών, στα ευρήματα περιλαμβάνονται: πάχυνση των τοιχωμάτων των βρόγχων και διάταση των βρόγχων, με απώλεια της περιφερικής προοδευτικής μειώσεως του αυλού τους. Προτίμηση στο δεξιό και αριστερό (γλωττίδσ) μέσο λοβό και στους κάτω λοβούς. Μπορεί να αναγνωρίζονται βύσματα βλέννης (σημείο των δακτύλων σε χειρόκτιο) πύκνωση, τοπογραφικές ανωμαλίες των σπλάγχνων, όπως δεξιοκαρδία.
|
Α