μικροφωτογραφία φυσιολογικού μικρού (ø <4 mm) αεραγωγού (Α) και μικρού αεραγωγού ασθενούς με απόφραξη (Β), ορισθέντος με FEV1/FVC<0.7. Αναγνωρίζεται πάχυνση του τοιχώματος του αεραγωγού του αποφρακτικού ασθενούς και, επίσης, οι άθικτες επαφές του παρεγχύματος στα τοιχώματα του φυσιολογικού αεραγωγού, προς τις διαρραγείσες επαφές του αποφρακτικού ασθενούς (Corsico et al., 2002).
Όπως έχει διακριβωθεί, ο βαθμός στενώσεως των μικρών αεραγωγών εξαρτάται από τις σκούμενες δυνάμεις επί των τοιχωμάτων τους (: τη δύναμη με την οποία συσπώνται οι τοιχωματικοί μύες και τις αντιστάσεις ενανρίον τν οποίων ασκούνται) και το πάχος των τοιχωμάτων τους. Αύξηση των λείων μυικών ινών έχει επισημανθεί ότι αποτελεί τον κυριότερο παράγοντα στενώσεως των μικρών αεραγωγών επι άσθματος, εύρημα που δεν έχει επιβεβαιωθεί στη ΧΑΠ, όπου η πάχυνση των τοιχωμάτων και η απώλεια της πιέσεως ελαστικής επαναφοράς αναγνωρίοζνται ως οι σημαντικοί παράγοντες σενωσεως του αυλού τους.