Υπάρχουν 3 τρόποι να μετηρθεί η FRC.
Ο εξεταζόμενος αναπνέει 100% Ο2. Εάν συλλεγεί ολόκληρη η ποσότητα του εκνεόμενου αέρα, και μετρηθεί η τελική συγκέντρωση του Ν2, μπορεί να μετρηθεί ο όγκος αέρος ποπυ υπήρχε στους πνεύμονες, κατά την έναρξη της δοκιμασίας. Γνωρίζοντας τη συγκέντρωση του Ν2 στον ατμοσφαιρικό άερα, 78%, μπορούμε να υπολογίσουμε την FRC.
Με την τεχνική της αραιώσεως αερίων-δεικτών. Συνήθως χρησιμοποιείται το Ήλιο (He), επειδή δεν συμμετέχει στον μεταβολισμό, και άρα ούτε παράγεται από τον οργανισμό ούτε συνδέεται με άλλα μόρια. Επίσης είναι δυσχερώς διαλυτό, δεν διαχέεται και μπορεί να μετρηθεί σχετικά ευχερώς. Επομένως, το πόσον το οποίο εισέρχεται στους πνεύμονες με την εισπνοή, το ίδιο ποσόν εξέρχεται με την εκπνοή.
Ο ασθενής συνδέεται με ένα σπιρόμετρο, γνωστού όγκου, V1, που περιέχει γνωστή συγκέντρωση He (C1). Μετά την επίτευξη εξισορροπήσεως, μεταξύ του περιεχομένου του σπιρόμετρου και των πνευμόνων, σημειώνουμε τη νέα συγκέντρωση του He στο σπιρόμετρο, C2, η οποία έχει αραιωθεί και στον αέρα που εμπεριέχουν οι πνεύμονες, τη στιγμή της εν;aρξεως της δοκιμασίας. Επομένως, μπορούμε να υπολογίσουμε τον όγκο αέρος στους πνεύμονες, V2, βάσει της εξισώσεως:
V2= V1*(C1-C2)/C2
Ο εξεταζόμενος τοποθετείται στο, αεροστεγώς κλεισμένο, body box και αναπνέει με ένα ειδικό τύπο αναπνοής, που ονομάζεται ”λαχάνιασμα, punding”, συγκρατώντας με τα χέρια του τα μάγουλά του. Αιφνιδίως εγείρεται ένα εμπόδιο, μέσω χειριζόμενου μηχανισμού, και μετρώνται οι μεταβολές πιέσεως στο θάλαμο και το στόμα του ασθενούς. Εφαρμόζοντας το νόμο Boyle ακολούθως, μπορούμε να υπολογίσουμε την FRC.
Ο νόμος ορίζει:
P1*V1=P2*V2
V2 = V1- ΔV à P1*V1=P2*(V1-ΔV)
Ακολούθως εφαρμόζουμε το νόμο Boyle στον αέρα που είναι στους πνεύμονες:
P3*V3=P4*(V3+ΔV).
Γνωρίζοντας τις P3, P4 και ΔV, μπορούμε να υπολογίσουμε τον V3, δηλαδή τη FRC.