προεγχειρητιική σπιρομέτρηση

  Η προγνωστική αξία της σπιρομετρήσεως στην προεγχειρητική εκτίμηση ΜΕ-α δεν έχει με βεβαιότητα αποδειχθεί[i]. Σε μια μελέτη, 6 από τους 22 ασθενείς (27%) με παθολογική σπιρομέτρηση και 16 στους 100 (16%) με φυσιολογική  εμφάνισαν μετεγχειρητικές επιπλοκές[ii]. Γενικά αναγνωρίζεται ότι οι ασθενείς με χαμηλο FEV₁  ή/και χαμηλή FVC είναι περισσότερο εκτεθειμένοι στην εμφάνιση μετεγχειρητικών επιπλοκών από το αναπνευστικό., αλλά οι διαφορές αυτές ήταν μικρές και δεν θεωρούνται ικανές να αναγνωρίσουν στη σπιρομέτρηση προβλεπτική αξία. Ενώ μεταξύ των χειρουργηθέντων, ποσοστό 14.6% μεταξύ εκείνων με υψηλό δείκτη Tiffenau και 31.4% μεταξύ εκείνων με χαμηλό εμφάνισαν μετεγχειρητικές επιπλοκές[iii]. Οι Wong και συν, σχεδίασαν μια πολυπαραγοντική ανάλυση μεταξύ ασθενών με ΧΑΠ, που υποβλήθηκαν σε λαπαροτομικές επεμβάσεις. Αναγνώρισαν ότι ο χαμηλός δείκτης Τifenau (<50%) συγκαταλεγόταν μεταξύ των 5 ανεξαρτήτων παραγόντων κινδύνου για μετεγχειρητικές επιπλοκές, (οι άλλοι 4 ήταν: η λαπαροτομή, η ένταξη σε κλάση ASA IV ή V, και η γενική αναισθησία). Σε μια άλλη μελέτη διαπιστώθηκε ότι ο FEV₁<61%, η ΡαΟ2<70 mmHg και ο FEV₁ μεταξύ 61% και 79%, η ισχαιμική καρδιοπάθεια, η επέμβαση για αφαίρεση όγκου, και η ηλικία, ήταν ανεξάρτητοι παράγοντες κινδύνου επιπλοκών. Ο σημαντικότερος εξ αυτών ήταν FEV₁<61%[iv]. .