Βρογχεκτασίες : διάγνωση - διαφορική διάγνωση

ΔΙΑΓΝΩΣΗ. Aπό τη διερεύνηση της βιβλιογραφίας αναφορικά με τα φυσικά ευρήματα επί βροχγεκτασιών, διαπιστώνονται διαφορές τις κλινικές εικόνες που παρατηρούνται στην σύγχρονη εποχή. Συγκεκριμένα, ενώ τα κλασικά σημεία των βρογχεκτασιών (πληκτροδακτυλία, κυάνωση, δυσμορφία θώρακος, υπερέκπτυξη, μεταβολή θέσεως) δαναφέρονται σε σειρές εκτός του αναπτυγμένου κόσμου, όπως και σε πληθώρα πολλών παλαιότερων σειρών, στις σύγχρονες μελέτες παρατηρήσεως, η πληκτροδακτυλία δεν αναφέρεται, και η δυσμορφία θώρακος είναι ασυνήθης, στις μη οφειλόμενες σε Κυστική ίνωση βρογχεκτασίες. Από τα συνηθέστερα σημεία, των τρεχόντων περιπτώσεων, η παρουσία εισπνευστικών τριζόντων κατά την ακρόαση του θώρακος, ιδίως απουσία ιογενούς λοιμώξεως. Μπορεί επίσης να διαπιστωθούν: συριγμός, παθολογικές διαταραχές από τις ανώτερες αναπνευστικές οδούς και εκτροπή του μεσοθωρακίου. Τα παιδιά βιώνουν επιδείνωση των συμπτωμάτων σε περιόδους παροξύσνεως των φλεγμονωδών αλλοιώσεων, (λοιμώδης παρόξυνση), Τα κλινικά ευρήματα της λομώδους παροξύνσεως καταχωρούνται στο κεφάλαιο.  α
-Τα συμπτώματα, ιδίως βήχας και απόχρεμψη πρέπει να αξιολογούνται σε όλα τα παιδιά με βριοχγεκτασίες.
-πρέπει να συντηρείται υψηλός βαθμός υποψίας, για τη διάγνωση βρογχεκτασιών σε παιδιά με χρόνια αναπνευστικά συμπτώματα. 
-η ανεύρεση επίμόνων εισπνευστικών τριζόντων πρέπει να ευαισθητοποιεί τον Κλινικό Ιατρό στο ενδεχόμενο υποκείμενων βρογχεκτασιών.
κλινική εικόνα. βήχας και απόχρεμψη. Ο βήχας είναι το συχνότερο (>90%) σύμπτωμα επί βροχγεκτασιών. Ο βήχας είναι παραγωγικός, συνεχής στο 75-100% και διαλείπων στο 12-20%. Μη παραγωγικός είναι μόνο στο 5-8%. Η εκτίμηση του όγκου της αποχρε΄μψεως είνια, εν μέρει τουλάχιστον, υποκειμενική και εξαρτάται από την διακριτική ικανότητα του ασθενούς ή του Ιατρού και η τάση είναι να ανάγεται σε γνωστές ογκομετρικές μονάδες, όπως π.χ., κουτάλια (5 ml) ή φλυτζάνια του τσαγιού (200 ml), σε 24ωρη βάση.Η συστηματική συγκέντρωση της αποχρέμψεως μπορεί να απολήξει σε ακριβέστερη μέτρηση και τότε μπορεί να απορτιμηθεί ως προς τον όγκο τους ή το βάρος τους.      διαφ
.ΔΙΑΦΟΡΙΚΗ ΔΙΑΓΝΩΣΗ. Η διαφορική διάγνωση μιας παθολογικής εκτροπής προσεγγίζεται με δύο τρόπους, ανάλογα με τα αίτια που τις προκαλούν και τις παθήσεις που τις μιμούνται.
α. αίτια συγκεκριμένων εντοπίσεων βρογχεκτασιών
α
1.κεντρικές βρογχεκτασίες
. Τυπικά αναγνωρίζοναται επί κυστικής ινώσεως, αλλεργικής βρογχοπνευμονικής ασπεργιλλώσεως, συνδρόμου Wiliam Campell και συγγενούς τραχειοβρογχομεγαλίας (επίσης γνωστό ως σύνδρομο Mounier Kuhn).
α2.
βρογχεκτασίες του άνω λοβού
. Μπορούν να αναγνωρισθούν, επί κυστικής ινώσεως, φυματιώσεως.
α3. βρογχεκτασίες μέσου λοβού. μη φυματιώδεις λοιμώξεις, MAIC.  Σύνδρομο μέσου λοβού.

α4. βρογχεκτασίες του κάτω λοβού. μεταλοιμώδεις βρογχεκτασίες, εισρόφηση, ανοσοανεπάρκεια.

β. παθήσεις που μιμούνται βρογχεκτασίες.

Περιλαμβάνονται:

ιστιοκύτωση, Langerhans

λεμφαγγειολυομευομάτωση

λεμοκυτταρική διάμεση πνευμονίις

AIDS

πνευμονία από πνευμονοκύστι

πνευμονικό εμφύσημα

μεταστάσεις κυστικής διαμορφώσεως