Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

 Μεταβολισμός

Γενικές προσαρμογές κατά την άσκηση

Κατά την ηρεμία,  το μυϊκό έργο που παράγεται στο σώμα προέρχεται από [α] το διάφραγμα και τους έξω μεσοπλεύριους μύες (σκελετικοί μύες) για την επιτέλεση της εισπνοής (η εκπνοή διενεργείται παθητικά), [β] από τους λείους μύες του ΓΕΣ για τη διενέργεια της πέψεως και την αποβολή των αποβλήτων και [γ] από την καρδιά, για την κυκλοφορία του αίματος. Κατά την άσκηση, οι μύες των άκρων και του κορμού (όλοι σκελετικοί, γραμμωτοί μύες) εισφέρουν σε πολύ σημαντικό βαθμό στην παραγωγή έργου και την κατανάλωση ενέργειας. Κατά τη διάρκεια της άσκησης, πραγματοποιούνται προσαρμογές από όλους τους μηχανισμούς που χρησιμοποιούνται για τη διατήρηση της  κυτταρικής λειτουργίας.

Στην εικόνα, συγκεφαλαιώνονται, σχηματικά, οι γενικές προσαρμογές που παρατηρούνται κατά τη διάρκεια της ασκήσεως.

φυσιολογικές προσαρμογές κατά την άσκηση

Μεταβολισμός

Προκειμένου να εξασφαλιστεί η ενέργεια που απαιτείται για την επιτέλεση του αυξημένου έργου, κατά την άσκηση, είναι αναγκαίο να διατεθεί στους μύες αυξημένο ποσό ΑΤΡ, που εξασφαλίζεται με αύξηση των μεταβολικών δράσεων που το παράγουν. Επομένως, ο ρυθμός καταναλώσεως Ο₂  και ο ρυθμός παραγωγής CΟ₂ πρέπει αναλογικά να αυξηθούν.

Κατά τη διάρκεια βαρειάς ασκήσεως, μικρής διάρκειας, η πρωτεύουσα πηγή ενέργεις είναι οι υδατάνθρακες, με τη μορφή γλυκογόνου, που χρησιμοποιείται από τους μύες για την παραγωγή ΑΤΡ. Με μέσης βαρύττηας άσκηση, μακράς διάρκειας, η ενέργεια που απαιτείται προέρχεται κατά το ήμισυ από υδατάνθρακες σε μορφή γλυκογόνου και κατά το ήμισυ από λιπίδια προερχόμενα από τον αποθηκευμένο λιπώδη ιστό. Όσο μεγαλύτερης διάρκειας είναι η άσκηση, τόσο περισσότερο τα λίπη συμμετέχουν στην παραγωγή της απαιτούμενης ενέργειας.

Συστηματική τριχοειδική κοίτη

 Κατά τη διάρκεια της ασκήσεως, τα αρτηριόλια που ελέγχουν τη ροή αίματος προς τον μυϊκό σοτό, υφίστανται διαστολή, με αποτέλεσμα την αύξηση της παροχής αίματος και επομένως Ο₂ που προσφέρεται στους ιστούς και περισσότερο ποσόν του παραγόμενου CΟ₂ απάγεται από τους εργαζόμενους μύες.

Η καρδιά και το αγγειακό σύστημα

 Τόσο ο όγκος παλμού (OΠ, όσο και ο ρυθμός συστολής της καρδιάς (HR) αυξάνονται, κατά τη διάρκεια της ασκήσεως, με αποτέλεσμα, τόσο η αρτηριακή πίεση, όσο και η καρδιακή εξώθηση αυξάνονται. Οι προσαρμογές αυτές αναγκαιούν προκειμένου να αντιρροπισθούν οι αυξημένοι όγκοι άιματος, ανά λεπτό, που προσέρχονται στους εργαζόμενους μύες και απολήγουν σε δραστικές αυξήσεις της καρδιακής λειτουργίας, και της αντίστοιχης της αιματώσεως στους μύες, που αποσκοπεί στην παροχή της μέγιστης ποσότητας Ο₂  στους ιστούς.

Πνευμονική τριχοειδική κοίτη

Κατά την άσκηση, σημειώνονται σημαντικές αυξήσεις στην αιμάτωση της τριχοειδικής κοίτης των πνευμόνων.  Αυτό είναι αποτέλεσμα στρατολογήσεως μέχρι πριν, κλειστών τριχοειδών, στα άνω πνευμονικά πεδία, όπου, υπό φυσιολογικές συνθήκες ηρεμίας, ο αερισμός και η αιμάτωση, συνήθως, μειώνονται. Η στρατολόγηση κελιστών τριχοειδών και η αύξηση της πνευμονικής αιματώσεως, Q̇, καθιστά τους πνεύμονες, ακόμη αποδοτικότερο όργανο στην ανταλλαγή αερίων.

Αερισμός

Η άσκηση ποκαλεί αύξηση στός στο ρυθμό, όσο και στον όγκο της αναπνοής. Ως ένα βαθμό, οι μεταβολές αυτές, τείνουν στην αύξηση της αποδόσεως Ο₂  στο προσερχόμενο αίμα, αλλά,επίσης, έχουν και μάλλεςεπιδράσεις, στην ευχερέστερη αποβολή του CΟ₂  που προσέρχεται εκεί, από τους εντατικά εργαζόμενους ιστούς.

Σημαντικές φυσιολογικές προσαρμογές

Μεταβολές σε σημαντικές φυσιολογικές παραμέτρους κατά τη διάρκεια της ασκήσεως