Είναι γνωστό ότι τα μακρολίδια ασκούν αντιμικροβιακή, αλλά και αντιφλεγμονώδη και ανοσοτροποποιητική δράση Από της αναγνωρίσεως ότι με τη χρήση τους εξασφλίζεται εντυπωσιακή βελτίωση στις διάφορες λοιμώδεις πνευμονοποάθειες και στην επιβίωση ασθενών με πανβρογχιολίτιδα, τα μακρολίδια χρησιμοποιούνται σε μακροπερίοδες χορηγήσεις, σε διάφορες πνευμονοπάθειες. όπως οι απότοκες κυστικής ινώσεως και μη βρογχεκτασίες, άσθμα, ιδιαίτερα στα παιδιά. Επιπλέον,τα μακρολίδια φαίνεται ότι μπορεί να έχουν και απόδοση στις διάχυτες πνευμονοπάθειες (&). Πιστεύηεται ότι η ανοσοκατασταλιτική δράση των μακρολιδίων είναι ισχυρότερη των γλυκοκορτικοειδών.
η μακροπερίοδη χορήγηση των μακρολιδίων στη θεραπεία σταθεροποιημένων βρογχεκτασιών
Η μακροπερίοδη χορήγηση μακρολιδίων στη θεραπεία των σταθεροποιημένων βρογχεκτασιών έχει καταδειχθεί ότι εισφέρει στην μείωση των παροξύσεων, την εκρίζωση των εποικισμένων μικροβίων και την αποτροπή εγκαταστάσεως νέων παθογόνων, τη βελτίωση της ποιότητας ζωής των ασεθνών και την επιβράδυνση της διαχρονικής μειώσεως της πνευμονικής λειτουργίας. Στις δυσμενείς συνέπειες της θεραπείας, συγκαταλέγονται οι διαταραχές από το ΓΕΣ και η εμφάνιση ανθεκτικότητας στα μακρολίδια. Ειδικότερα, σε μια από τις πρόσφατα δημοσιευθείσες μεταναλύσεις (&), στις οποίες συμπεριελήφθησαν 9 τυχαιοποιημένες συγκριτικές μελέτες μακροπερίοδης χορηγήσεως μακρολιδίων, έναντι χορηγήσεως εικονικού φαρμάκου ή συμβατικής θεραπείας. Σε μια από αυτές (&) διαπιστώθηκε μείωση του αριθμού των παροξύνσεων, βελτίωση της ποιότητας ζωής, επιβράδυνση της διαχρονικής μειώσεως της πνευμονικής λειτουργίας, εκρίζωση των παθογόνων εποικίσεων και αποτροπή εγαταστάσεως νέων. Από τις ανεπιθυμητες επιδράσεις παρατηρήθηκαν αύξηση της ανθεκτικότητας και ήπιες διαταραχές από το ΓΕΣ. Ειδικότερα, συγκριτικά με το εικονικό φάρμακο, οι ασθενείς υπό μακροπερίοδη θεραπεία με μακρολίδια εμφάνισαν σημαντική μείωση των παροξύνσεων (σχετικός κίνδυνος= 0.70, 95% διάστημα αξιοπιστίας ,CI 0.60-0.82, P < 0.00001), μέσο αριθμό παροξύσνεων ανά ασθενή (weighted mean difference = -1.01, 95% CI -1.35 ως -0.67, P < 0.00001)), βελτίωση των απαντ΄σηεων στο ερωτηματολόγιο St George(weighted mean difference = -5.39 95% CI -9.89 to -0.88, P = 0.02), βελτίωση της δύσπνοιας (weighted mean difference = -0.31 95% CI -0.42 ως -0.20, P < 0.00001), μείωση του όγκου 24ωρης αποβολής πτυέλων (P < 0.00001) και επιβράδυνση της διαχρονικής μειώσεως του FEV1 (weighted mean difference 0.02 L, 95% CI 0.00-0.04, P = 0.01). Εκρίζωση των παθογόνων (P = 0.06), ενώ δεν παρατηρήγθηκε σημαντική συνολική εμφάνιση παρενεργειών (P = 0.61), ούτε εμφάνιση νέων παθογόνων (P = 0.61), αλλά μόνο ήπιρες μγαστρρεντερικές διατααρχές ((P = 0.0001). Η ανθεκτικότητα στα μακρολίδια αυξήθηκε, αλλά σχετική μετανάλυση δεν κατέστη δυνατή, λόγω διασποράς των σχετικών παραμέτρων.
Συμπεράνθηκε ότι η μακροπερίοδη χορήγηση μακρολιδίων φαίνεται ότι αποτελεί βέλτιστη θεραπεία σε ασθενείς με σταθεροποιημέες βρογχεκτασίες. Τα αποτελέσματα από τις προαναφερόμενες μεταναλύσεις δικαιολογούν και υποδεικνύουν την ανάγκη εκπονήσεως περαιτέρω έρευνας, προκειμένου τα μακρολίδια να ενταχθούν στη συστηματική θεραπεία των σταθεροποιημένων βρογχεκτασιών. |Ερυθρομυκίνη|τα μακρολίδια στις βρογχεκτασίες|