Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Τα τοιχώματα των αεραγωγών υφίστανται 50-300% πάχυνση, επί άσθματος, ενώ η ταυτόχρονα κατάληψη του, γι αυτό το λόγο μειωμένης διατομής, αεραγωγού αποφράσεται περαιτέρω από βύσματα παθολογικής συδτάσεως βλέννης (P-R. Burgel et al., 2011). Όσο μεγαλύτερη είναι η διάρκεια του άσθματος, τόσο παύτερα τα τοιχώματα των αεραγωγών του ασθενούς που κατέληξε από αυτό. Εν τούτοις, η πάχυνση των τοιχωμάτων δεν είναι η ικανή και αναγκαία συνθήκη για τα ασφυκτικά φαινόμενα, που καθορίζουν την κρίση άσθματος, καθώς αναγνωρίζονται και σε νεαρούς ασθματικούς, δηλαδή με άσθμα, μικρής ηλικίας και, άρα, περιορισμένης παχύνσεως των τοιχωμάτων των αεραγωγών. Η κλινική εικόνα της ασθματικής κρίσεως οφείλεται από κοινού, στην άλλοτε άλλου βαθμού πάχυνση των τοιχωμάτων, αλλά, κυρίως, στην απόφραξή τους από βύσματα παθολογικής συστάσεως (:υψηλού ιξώδους) τραχειοβρογχικών εκκρίσεων. Η πάχυνση των τοιχωμάτων είναι συνδυασμός παθολογικών αλλοιώσεων, όπως η υπερρροφία των λείων μυϊκών ινών, του οιδήματος του βλεννογόνου και της προσελεύσεως κυττάρων φλεγμονής.

Πάχυνση των τοιχωμάτων των αεραγωγών, λόγω παχύνσεως της εσωτερικής, μέσα από τον μυϊκό χιτώνα, μοίρας του, παρατηρείται σε όλους τους αμιγείς αεραγωγούς, επί ΧΑΠ, επίσης (Masaru Hasegawa et al., 2011). Η συνεισφορά των διαφόρων δομικών συστατικών του τοιχώματος των αεραγωγών στην πάχυνση επί ΧΑΠ, ποικίλλει με την γενεά τους.

Οι Masaru Hasegawa et al., 2011 απέδειξαν για πρώτη φορά in vivo, σε ασθενείς με ΧΑΠ ότι ο FEV1/FVC σχετίζεται πολυ ισχυρά με την εγκάρσια επιφάνεια των αεραγωγών 3ης-6ης γενεάς, των κορυφαίων και βασικών βρογχοπνευμονικών τμημάτων και, σε μικρότερο βαθμό, με την πάχυνση των τοιχωμάτων τους. Έδειξαν επίσης ότι ο συντελεστής συσχετίσεως βελτιωνόταν με την μείωση του εύρους των αεραγωγών. Τα ευρήματα αυτά υποστηρίζουν την υπόθεση ότι οι μικρότεροι αεραγωγοί, μάλλον, παρά οι μεγαλύτεροι, εισφέρουν σημαντικότερα στη μείωση της ροής, επί ΧΑΠ. Στο άμεσο μέλλον, με τη χρήση της μη παρεμβατικής και ευχερούς προσβάσεως τεχνολογίας της υπολογιστικής τομογραφίας και τη βελτίωση των σχετικών λογισμικών, θα καταστεί δυνατή η αξιολόγηση της βραχυπερίοδης και μακροπερίοδης χορηγήσεως φαρμακευτικών σκευασμάτων και η εκτίμηση της αποδόσεώς τους, τόσο στο άσθμα, όσο και στη ΧΑΠ.

Όπως προειπώθηκε, απότοκη ιστικής αναδιαμορφώσεως είναι η πάχυνση του τοιχώματος των αεραγωγών επί άσθματος ή ΧΑΠ. Το πάχος του τοιχζώματος των βρόγχων μπορεί να μετρηθεί επί HRCT. ¨εχουν καταβληθεί προσπάθειες συσχετίσεως του πάχους των τοιχωμάτων των βρόγχων επί άσθματος ή ΧΑΠ και της εγκάρσιας επιφάνειας του αυλού τους, με τη βαρύτητα της παθήσεως. Σε μια μελέτη (&) διαπιστώιθηκε σημαντική διαφορά στο πάχος και την επιφάνεια του τοιχώματος, που ήταν σημαντικά μεγαλύτερη επί άσθματος, παρ΄ό,τι επί ΧΑΠ. Σε κάθε περίπτωση ασθματικού ασθενούς, η πάχυνση των τοιχωμάτων των αεραγωγών ήταν ομοιόμορφη σε όλους τους βρόγχους, ενώ επί ΧΑΠ σχετιζόταν με την εξωτεική διάμετρο των αεραγωγών. Οι συγγραφείς διαπ΄σιτωσαν ότι η πάχυνση των τοιχωμάτων των αεραγωγών συσχετίζονται με τη βαρύτητα του άσθματος, αλλά παρόμοια συσχέτιση δεν διαπιστώνεται σε ασθενείς με ΧΑΠ. Η HRCT μπορεί να εισφέρει στη διάκριση μεταξύ ΧΑΠ και άσθματος.