Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Στο πρώτο κεφάλαιο καταχωρείται ο αρχαιοελληνικός και ο μετουσιωμένος στη σύγχρονη κοινωνία μας ορισμός της ευθανασίας.

Στο δεύτερο κεφάλαιο επιχειρείται μια σύντομη περιγραφή του σύγχρονου κόσμου, στις κοινωνικές, ηθικές και δικαιακές οριοθετήσεις του οποίου αναζυπυρώνεται το αίτημα της νομιμοποιήσεως της ευθανασίας.

Στο τρίτο κεφάλαιο διαγράφονται τα βιοπολιτικά χαρακτηριστικά του ανθρώπου των ημερών μας, του homo sapiens ή, -αν μας επιτραπεί ο νεολογισμός- του homo  marketοus, του ανθρώπου της αγοράς.

Στο τέταρτο κεφάλαιο, παρουσιάζεται η ιατρική ως επιστήμη και τέχνη, οι μεταμορφώσεις της, συνεπεία των επιρροών που δέχεται από την αγοραία μεταμόρφωση της κοινωνίας, αλλά και των επιδράσεων, που η ίδια ασκεί στην επιτάχυνση ή επιβράδυνση των κοινωνικών μεταβολών, με τις καταιγιστικές προόδους της και τον τρόπο που τα επιστημονικά της επινοήματα αφομοιώνονται από την κοινωνία και αναπροσανατολίζουν τις δοξασίες της.

Στο πέμπτο κεφάλαιο αυτό, αρχικά, θα επιχειρηθεί να διαλευκανθούν οι ανάγκες που έκαναν την παραδοσιακή ηθική, με όλους τους προβληματισμούς, τις αμφισβητήσεις, τις αναιρέσεις και τις ιδιοτυπίες των κατά καιρούς προτεινομένων ηθικών συστημάτων, να αντικατασταθεί από την τρέχουσα  βιοηθική, που πρεσβεύει ότι το ηθικά επιβεβλημένο είναι κάτι που τελεί υπό συνεχή αναδιαπραγμάτευση, καθώς οφείλει να εξαρτάται από τα επιτεύγματα της επιστήμης και της τεχνολογίας, την αδιαφιλονίκητη αναγκαιότητα της ευρείας διαθέσεώς τους, αλλά και της ραγδαίας μεταβολής της κοινωνικής ζωής που τα επιτεύγματα αυτά συνεπάγονται.    

Στο έκτο κεφάλαιο δοκιμάζουμε να θεωρήσουμε τις εννοιολογικές μεταμορφώσεις της ευθανασίας σε συνάρτηση με τις ιστορικές πολιτικο-οικονομικές εξελίξεις της κοινωνίας.

Στα κεφάλαια 7, 8, 9, 10 και 11 εισάγονται ορισμοί γύρο από τη ζωή, την υγεία, την αρρώστια και το θάνατο, επειδή στις μεταβολές αυτών των αντιλήψεων ερείδεται η εισαγωγή της ευθανασίας ως επιδιωγμένος θάνατος των ατόμων εκείνων που η ιατρική, αφού εξάντλησε όλα τα θεραπευτικά της μέσα, τους έθεσε σε μια μετέωρη κατάσταση, στο μεταίχμιο της ζωής και του θανάτου και της απρόθυμης αγοραίας κοινωνίας να διαχειριστεί τους πάσχοντες από ανίατες παθήσεις, υποκινούμενη από μια επίμονη διάθεση ανακατανομής οικονομικών πόρων σε περιβάλλον ένδειας συναισθήματος.

Στο τελευταίο κεφάλαιο συζητιούνται τα ηθικονομικά και κοινωνικοοικονομικά πλαίσια μέσα στα οποία επιχειρείται η ηθικοποίηση της ευθανασίας, η αποδοχή της νομιμότητά της, ως έκφανση του "δικαιώματος ή του "καθήκοντος στο θάνατο", σε αντιδιαστολή με την αυτοκτονία ως "επιλογή του θανάτου" και την "υποχρέωση" στο θάνατο, όπως είναι οι επιδιωγμένες μορφές του, η ανθρωποκτονία, η θυσία, η θανατική καταδίκη.