Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Από τους 4 υπότυπους που έχουν ταυτοποιηθεί (1,2,3,και 4), οι 1,2 και 3 είναι υπέυθυνοι για τις περισσότερες λοιμώξεις στον άνθρωπο, και αριθμούν το 20% των αναπνευστικών λοιμώξεων στα παιδιά. Είναι ασυνήθης στα ανοσοκατεσταλμένα άτομα.  Συνήθως, οι τύποι 1 και 2 προκαλούν  λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδες, κυνάγχη, όχι ιδιαίτερα σοβαρές και μόνον ο τύπος 3 βρογχιολίτιδες και πνευμονία, Όπως η γρίππη, η παραγρίππη μεταφέρεται από άνθρωπο σε άνθρωπο με τα αερομεταφερόμενα σταγονίδια και η νόσος εκδηλωνεται μετά χρόνο επωάσεως 1-2 ημερών. Μετά ενεργοποίηση της χυμικής, τοπικής και κυτταρρικής άμυνας,  που ενεργοποιεί την παραγωγή εξουδερωτικών κυκλοφορύντων αντισωμάτων, τοπικής IgA και την αύξηση των επικουρικών Τ-κυττάρων, αντίστοιχα. 

Στους ενήλικες, η λοίμωξη μπορεί να διατρέχει εντελώς ασυμπτωματική, ή μπορεί να εμφανιστεί ως κοινό κρυολόγημα, με ρινίτιδα και φαρυγγίτιδα. Πυρετός και εξέλιξη προς πνευμονία είναι ασυνήθης. Εάν προκληθεί πνευμονία, τα συμπτώματα και σημεία είναι μη ειδικά και ακτινολογικά αναγνωρίζεται από διάχυτα, διάμεσα διηθήματα, συμβατά με οποιονδήποτε τύπο άτυπης ή ιογενούς πνευμονίας.

η θεραπεία με αντιικά φάρμακα είναι υποστηκική, ενώ τα κορτικοειδή , λέγεται ότι, έχουν δράση στην επιτάχυνση της ιάσεως. Δεν διατίθται εμβόλιο για ιούς παραϊνφλουένζας.