Η εξ αναιμίας προκαλούμενη υποξία οφείλεται στην ελάττωση της λειτουργικά ωφέλιμης αιμοσφαιρίνης, που μπορεί να είναι αποτέλεσμα είτε, [1] μειωμένης παραγωγής ΗbA ή φυσιολογικών ερυθροκυττάρων, ή, [2] παραγωγής παθολογικής αιμοσφαιρίνης ή παθολογικών ερυθροκυττάρων, ή [3] αθρόας καταστροφής ή απώλειας ερυθροκυττάρων ή, τέλος, [4] διαταραχών στη σύνδεση Hb-O2. Η εξ αναιμίας προκαλούμενη υποξία χαρακτηρίζεται από τη μειωμένη περιεκτικότητα O2 παρουσία φυσιολογικής ή υψηλής κυψελιδικής και αρτηριακής μερικής πιέσεως O2. Η PO2 και η περιεκτικότητα O2 στο μικτό φλεβικό αίμα ευρίσκονται μειωμένες και η χορήγηση εμπλουτισμένων σε O2 μιγμάτων δεν απολήγουν στη διόρθωση υποξίας, εκτός ίσως της περιπτώσεως της δηλητηριάσεως με CO, όπου οι υψηλές συγκεντρώσεις O2 και η άσκηση, διευκολύνουν την αποδέσμευση της ανθρακυλαιμοσφαιρίνης. Επί αναιμίας, μειώνονται οι θέσεις χημικής δεσμεύσεως του O2, με αποτέλεσμα μειωμένη ικανότητα μεταφοράς και αποδόσεως O2 στους περιφερικούς ιστούς. Η μειωμένη ικανότητα μεταφοράς O2 επιχειρείται να αντιρροπισθεί με τη δεξιά απόκλιση της ΚΔΑ (à671) και τη διευκόλυνση της εκφορτώσεως O2 στους ιστούς. Η μικρότερη τιμή Hb που είναι απαιτητή για την απρόσκοπτη απόδοση O2 στους ιστούς είναι 10 gr/dl (Ht = 21%), υπό την προϋπόθεση ότι ο ενδαγγειακός όγκος είναι επαρκής για τη διατήρηση ικανοποιητικής αιματώσεως. Πρέπει να σημειωθεί πάντως, ότι το όριο των 10 gr/dl Hb είναι μόνο ενδεικτικό και η απόδοση O2 εξαρτάται από την ηλικία του ασθενούς, τη βαρύτητα και την αιτιολογία της αναιμίας, την αιμοδυναμική κατάσταση του ασθενούς και την παρουσία συνυπαρχόντων καρδιακών, αναπνευστικών και αγγειακών νοσημάτων.
Αναφορικά με χειρουργικό ασθενή, η μετεγχειρητική του επιβίωση απειλείται με (μετεγχειρητικό) Ht χαμηλότερο των 33%