Ταχείας προσαρμογής ερεθισμοϋποδοχείς απαντούν τόσο σε μεταβολές στον πνευμονικό όγκο, όσο και στην παρουσία χημικών ουσιών, όπως η ισταμίνη, οι προσταγλανδίνες και ξενοβιοτικές τοξικές ουσίες. Οι απολήξεις των ινών C στους αεραγωγούς και τους πνεύμονες απαντούν, κυρίως, στο τοπικό, χημικό, περιβάλλον τους. Με την ενεργοποίησή τους εκπέμπονται ώσεις στο αναπνευστικό κέντρο στον προμήκη, μέσω του πνευμονογαστρικού και επηρεάζουν τον αερισμό, μέσω μεταβολών στο ρυθμό και το βάθος της αναπνοής ή ενεργοποιούν αντανακλαστικά, όπως ο βήχας, ο βρογχόσπασμος, και η παραγωγή εκκρίσεων.
Ευθύνονται για τον υπεραερισμό και την υποκαπνία, που παρατηρούνται στους ασθενείς με πνευμονική ίνωση, ακόμη και εάν η υποξαιμία διορθώνεται με την παροχή συμπληρωματικού Ο2[i].
[i] Lambertsen, CJ. Chemical Control of Respiration At Rest, 14 ed, Mosby Company, St. Louis, 1980