[α] καταστολή
Οι ασθενείς χρειάζονται καταστολή, προκειμένου να δεχτούν τη διατραχειακή διασωλήνωση και την εφαρμογή μηχανικού αερισμού. Ιδανικά, θα έπρεπε να χορηγείται ήπια καταστολή, ώστε ο ασθενής να αντιλαμβάνεται και να συνεργάζεται με τις συνθήκες αερισμού του, και, επιπλέον, να συνεχίσει να εκτελεί μερικές αυθτόματες αναπνοές, ώστε να αποφύγει την ατροφία των αναπνευστικών μυών, αλλά αυτό δεν είναι, κλινικά, εφικτό.
[β] "αντιπαράθεση"
Συνχά ο διασωληνωμένος ασθενής, υπό μηχανική αναπνοή αντιπαραθέτει τις δικές του αναπνευστικέ ςπροσπάθειες, εκτός προβλεπόμενης φάσεως, εκ των ρυθμίσεων του αναπνευστήρα, γεγονός που τον εξαντλεί. Ιδιαίτερα επί IPPV μπορεί να προκληθεί μείωση του αναπνεόμενου όγκου λόγω αυξήσεως των αναπνευστικών αντιστάσεων. Το φαινόμεον αυτά ερμηνεύεται στη βάση ποικιλίας παραγόντων, μεταξύ των οποίων:
1. παράγοντες από τον ασθενή
αναπνοή εναντίον της εισπνευστικής φάσεως του αναπνευστήρα, κράτημα της αναπνοής, βήχας.
2. μεταβολή παθολογικών δεδομένων
μείωση της πνευμονικής ενδοτικότητας, οφειλόμενη στις παθολογικές εξελίξεις, μεταξύ των οποίων το οίδημα, ο πνευμοθώρακας ή η λοίμωξη.
3. αύξηση των αντιστάσεων
βρογχόσπασμος, εισρόφηση, εκκρίσεις
4. τεχνικά προβλήματα
αποσύνδεση του αναπνευστήρος, διαρροές, ανεπάρκεια ρυθμίσεων. απόφραξη, κάμψη, μετακίνηση του τραχειοσωλήνος.
Επί "ανθιστάμενου" ασθενούς πρέπει να διενεργηθούν τα επόμενα:
Εάν ο ασθενής ίναι υποξαιμικός πρέπει να διενεργηθεί έλεγχος ABC.
-
έλεγχος τραχειοσωλήνος, επανατοποθέτηση, εάν είναι εκτός θέσεως
-
χορήγηση 100% Ο2, μέσω χειροκίνητου αναπνευστικού ασκού
-
έλεγχος επαρκούς θωρακικής εκπτύξεως
-
έλεγχος αμφοτερόπλευρης παροχής αέρος
-
έλεγχος καρδιακού ρυθμού και αρτηριακής πιέσεως
έλεγχος μηχανικών συνδέσεων για αποσύνδεση, διαρροή, ανεπαρκή ρύθμιση.
- η αύξηση της πιέσεως αεραγωγών μπορεί να οφείλεται
- σε αποφραγμένο τραχειοσωλήνα, υπερπροωθημένοις σωλήνας, αποφραγμένος από εκκρίσεις ή οασθενής δαγκώνει τον τραχειοσωλήνα. Εισαγωγή στοματικού αεραγωγού, αναρροφήσεις εκπλύσεις με φυσιολογικό ορό, επανατοποθέτηση τραχειοσωλήνος
- σε ενδοπνευμονικούς παράγοντες (βρογχόσπασμος, πνευμοθώρακας, αιμοθώρακας, ατελεκτασία, πλευριτική συλλογή, πνευμονικο οίδημα). Διάγνωση και θεραπεία των επιπλοκών, όπως συνήθως.
- καταστολή αναλγησία. Υπεραρρισμός, λόγω υποξαιμίας ή υπερκαπνίας (κυάνωση, ταχυκαρδία, υπέρταση, και εφίδρωση). Αύξηση του FiO2 και PEEP. Επί υπερκαπνίας, αύξηση του κατά λεπτό αερισμού.
- βήχας, δυσανεξία ή πόνος. Έρευνα των αιτιών της δυσανεξίας. ερεθισμός από τον τραχεισωλήνα, υπερπλήρης ουροδόχος κύστις, πόνος. Επανέλεγχος της κατατολής και της αναλγησίας. Αλλαγή τύπουι αναπνοής που μπορεί να είναι καλύτερα ανεκτός, πχ., SIMV, PSV. Εφαρμογή νευρομυϊκού αποκλεισμού, μόνο όταν δεν αποδώσουν τα προηγούμενα.