Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Αποτελεί καλή μεθοδολογία, όταν τίθεται έανς ασθενής σε μηχανική υπσοτήριξη της αναπνοής, η FiO₂ να ρυθμίζεται στο 1.0 και, ακολούθως, να μιεώνεται το μίγμα ταχέως, μέχρις επιτεύξεως του καταλληλότερου ώστε ο SaO₂ να διατηρείται σε επίπεδο >95%. Η μακροπερίοδη  οχρήγηση FiO₂ > 0.6 πρέπει να αποφεύγεται, προκειμένου να αποτραπούν επιπλοκές σχετιζόμενες με την παρατεταέμη χορήγηση υψηλών μιγμάτων Ο2 (συνεκτική ατελεκτασία). 

Στις στρατηγικές βελτιώσεως της οξυγονώσεως, πέραν της αυξήσεως του μίγματος εισπνοής, συμπεριλαμβάνεται η αύξηση του PEEP σε 10 cmH₂O ή, σε τύπους αναπνευστήρος σταθερής πιέσεως, δι αυξήσεως της μεγίστης εισπνευστικής πιέσεως. Στις περιπτώσεις αυτές, υπάρχει, π΄λαντως, κίνδυνος προκλήσεως βαροτραύαμτος, ίδιαίτερα, εφόςον η πίεση εκποτύξεως είναι >35 cmH₂O.

Στις πολυπλοκότερες τρεχνικές βελτιώσεως της οξυγονώσεως μπορεί να απαιτηθεί στους βαρύτερα υποξαιμικούς ασθενείς, όπως σε εκεκίνους με ARDS, ή οξεία πνευμονική βλάβη, από ποικιλία παραγόντων, περιλαμβάνεται η αύξηση του PEEP πέραν των 15 cmH2O  ταυτόχρονα με τη χρήση μικρών αναπνεόμενων όγκων (6-8 ml/Kg), υπό μεγαλύτερη συχνότητα. Σημειώνεται ότι η μέθοδος αυτή μπορεί να απολήξει σε μείωση της πιέσεως αίματος και μπορεί να μην είναι ανεκτή στους ασθενείς που χρειάζονται ενδοφλέβια φόρτιση υγρών και ινότροπα, ή αγγειοδραστική θεραπεία. 

Εναλλακτικά, μπορεί να επιχειρηθεί επιμήκυνση του χρόνου εισπνοής. Ο φυσιολογικός λόγος εισπνοής/εκπνοής είναι 1/2, αλλά η οξυγόνωση μπορεί να βελτιωθεί με αλλαγή της αναλογίας σε 1/1 ή ακόμη και 2/1. Οι μεταβολές αυτές συχνά δεν είναι ανεκτές από τους ασθενείς, που μπορεί, γι αυτό να απαιτεί μεγαλύτερη καταστολή. ¨οχι σπάνια, λόγω μειώσεως του κατά λεπτό αερισμού, η paCO2 μπορεί να αυξηθεί. που δεν αποτελεί ιδιαίτερο πρόβλημα, ενόσω ο ασθενής δεν έχει αυξημένη ενδοκρανιακή πίεση, και το αρτηριακό pH είναι 7.2. Η τρχδνιλή αυτή καλείται επιτρεπτή υπερκαπνία.

Επί σοβαρού ARDS, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η τεχνική "face down", που μπορεί να βελτιώσει την οξυγόνωση, με την επανέκπτυξη κλεισμένων κυψελίδων, και βελτιώσεως της σχέσεως V/Q.  Είναι ποροφανές ότι στη θέση αυτή η παρακολοιύθηση και διαχείριση τουα σθενοπύς είναι δυσχερής και η τεχνική αυτή πρέπει να χρσηιμοποιείται με μεγάλη προσοχή.