Μεγάλη ομάδα φαρμάκων, ιδίως τα μυοχαλαρωτικά, μπορεί να προκαλέσουν έκδηλες διαταραχές στους αναπνευστικούς μύες. Η επίδραση των φαρμάκων αυτών στο διάφραγμα, πάντως, είναι βραδύτερη, λιγότερο σοβαρή και λύεται ταχύτερα από την επίδραση των φαρμάκων αυτών στους περιφερικούς μύες. Κατά κανόνα, τα φάρμακα αυτά χορηγούμενα μόνα τους προκαλούν σπανίως καταστολή στην αναπνευστική λειτουργία, σε βαθμό ώστε αυτή να καθίσταται κλινικά εκδηλώσιμη. Χορηγούμενα σε συνδυασμούς, όμως, είναι περισσότερο πιθανό να δρουν ανταγωνιστικά, όπως τα μυοχαλαρωτικά και μερικά αντιβιοτικά ή οι αναστολείς των νευρομυϊκών συνάψεων σε συνδυασμό με κορτικοειδή. Κατά κανόνα, τα φάρμακα αυτά είναι περισσότερο πιθανό να προκαλούν αναπνευστική ανεπάρκεια και κυψελιδικό υποαερισμό, σε επιρρεπή άτομα, πχ. οι αναστολείς ασβεστίου επί μυοδυστροφικών συνδρόμων (όπως η μυϊκή δυστροφία Duchenne) ή η d-πενικιλλαμίνη επί κλινικής μυασθένειας Gravis