Εγκαθίσταται όταν η αγωγή δεν ακολουθεί, τη φυσιολογική οδό, μέσω του δεματίου του Hiss και των ινών Purkinje, αλλά παρακαμπτήρια διαδρομή, μέσω του δεματίου του Κent, που συνδέει το κολπικό με το κοιλιακό μυοκάρδιο. Έτσι, στο ΗΚΓ αναγνωρίζονται:
- βράχυνση του διαστήματος PR<0.11 sec
- κύμα Δ. δηλαδή αποπλάτυνση του αρχικού τμήματος του R (ή S ή QS) που οφείλεται στη βραδύτερη εκπομπή του κύματος Δ μέσω του δεματίου του Kent. To κύμα Δ μπορεί να μην είναι εμφανές σε όλες τις απαγωγές,
διεύρυνση του συμπλέγματος QRS>0.11 sec Η διεύρυνση αυτή είναι ανάλογη με τη διεύρυνηση του PR έτισ ώστε η διάρκεια του διαστήματος PJ (J, όριο μεταξύ τέλους QRS και ενάρξεως του ST) να παραμένει σταθερή και κάτω των 0.26 sec.
Περιγράφονται δύο τύποι συνδρόμου WPW. ο τύπος Α, εμφανίζεται όταν το δεμάτιο του Kent συνδέει αριστερό κόλπο και κοιλία, και χαρακτηρίζεται από υψηλό R στις δεξιές απαγωγές (συγχέεται με αποκλεισμό του δεξιού σκέλους). Ο τύπος Β χαρακτηρίζεται από κοιλιακό σύμπλεγμα QS στις δεξιές προκάρδιες απαγωγές και ομοιάζει με εικόνα αποκελισμού του αριστερού σκέλους. Εμφανίζεται όταν το δεμάτιο του Kent συνδέει το δεξιό κόλπο με τη δεξιά κοιλία.
Συνήθως εντοοπίζεται σε άτομα χωρίς έκδηλη ανωμαλία από το καρδιαγγειακό σύστημα. ¨ομως εντοπίζεται και σε άτομα με πρόπτωση της μιτροειδούς, υπερτορφική μυοκαρδιοπάθεια, υπερθυρεοειδισμό ή νόσου Ebstein. Έχει οικεγενή χαρακτήρα και μεταδίδεται κληρονομικά.
επιπλοκές
- έκτοπες ταχυκαρδίες (40-80%)
- συνηθέστερη η παροξυσμική υπερκοιακή ταχυκαρδία, κατά την οποία τα QRS είναι φυσιολογικού εύρους χωρίς να εμφανίζουν κύμα Δ.