Καρδιακή ανεπάρκεια, πρόγνωση

Η ετήσια θνητότητα της καρδιακής ανεπάρκειας παραμένει υψηλή (5-20%), παρά την πρόοδο της καρδιολογικής φαρμοακολογίας και την εφαρμογή αποδοτικών θεραπειών. Σε πολλούς ασθενείς προφυλάσσονται από σοβαρή διαταραχή καρδιακής εξωθήσεως και συμφορήσεως, αν και περίπου το 50% καταλήγει από καρδιακή ανακοπή. Οι περισσότεροι καταλήγουν από ανεπάρκεια τελικού σταδίου, ανεπαρκή αιμάτωση οργάνων, ιδίως των νεφρών Στις ενδείξεις πτωχής προγνώσεως συμπεριλαμβάνονται  η νεφρική διαταραχή, η καχεξία, η βαλβιδική ανεπάρκεια, οι κοιλιακές αρρυθμίες. η ταξινόμηση σε ανώτερο στάδιο κατά ΝΗΥΑ, χαμηλό κλάσμα εξωθήσεως, υψηλά επίπεδα κατεχολαμινών και β-τύπου νατριουρητικό πεπτίδιο (ΒΝΡ), χαμηλό Να⁺, υποχοληστεροναιμία, και σημαντική διάταση αριστερής κοιλίας. Οι ασθενείς με συνδυασμένη συστολική και διαστολική αριστερή ΚΑ συνήθως έχουν χειρότερη πρόγνωση, συγκριτικά, με ασθενείς με χωριστές παθήσεις.

Στον πίνακα που ακολουθεί, επιχειρείται η αποτίμηση του κινδύνου, βάσεις συνδυασμού κλινικών και εργαστηριακών ευρημάτων