Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Οι λείες μυϊκές ίνες υφίστανται τον έλεγχο και των δύο κλάδων του ΑΝΣ, η α­να­τρο­πή της ισορροπίας των οποίων έχει θεωρηθεί μεταξύ των πλέον σημα­ντι­κών αιτιοπαθογενετικών μηχανισμών του βρογχικού άσθματος. Από τους μετα­γα­γ­γλιακούς νευρώνες του παρασυμπαθητικού απελευθερώνεται ακετυλοχολίνη, που προκαλεί σύσπαση των λείων μυϊκών κυττάρων, ενώ τουλάχιστον σε πει­ρα­μα­τόζωα έχουν απομονωθεί μεταγαγγλιακές συμπαθητικές ίνες, που απελευ­θε­ρώ­νουν νορεπινεφρίνη, που προκαλεί χάλαση των λ. μ. ινών, βρογχο­δια­στολή, αναστολή των εκκρίσεων και αγγειοσύσπαση. Οι λείες μυϊκές ίνες των βρόγχων έχουν ακόμη την ιδιότητα της αυτόματης ρυθμικής συσπάσεως και της δια­δό­σε­ως της αυτόματης περιοδικής αποπολώσεως, στα παρακείμενα κύτταρα. Με τον τρόπο αυτό, αραιές νευρικές ώσεις συντηρούν συνεχώς ένα ήπιο βαθμό στενώ­σε­ως που παριστάνει τον τόνο του αεραγωγού, ο οποίος υφίσταται, έτσι, ρυθ­μί­σεις με τις οποίες επιδιώκεται η πλεονεκτικότερη προσαρμογή του νεκρού χώρου στις μεταβολές του αερισμού. Ο ρυθμιστικός αυτός ρόλος είναι, πάντως, οριακής σημασίας και η ύπαρξή του είναι τελεολογικά δυσερμήνευτη. Η σημασία της λειτουργίας του μυοελαστικού συστήματος του βρογχικού δένδρου στην απο­κόλ­λη­ση και τη μετακίνηση των εκκρίσεων δεν πρέπει να υποεκτιμηθεί. Τα επιφανέστερα στηρικτικά στοιχεία των μεσομεγέθων αεραγωγών είναι οι κυκλο­τε­ρείς μυϊκές ίνες έτσι, ώστε, στο επίπεδο αυτό, ο αντανακλαστικός βρογχό­σπα­σμος είναι περισσότερο έκδηλος. Στους περιφερικότερους αεραγωγούς, η ποσό­τη­τα των λείων μυϊκών κυττάρων μειώνεται σημαντικά και σχεδόν σπανίζει στο επίπεδο των τελικών βρογχιολίων. Επί χρονίας αποφρακτικής πνευμονο­πάθειας, όμως, επισυμβαίνει πολλαπλασιασμός των λείων μυϊκών ινών περιφερικά, έτσι, που είναι δυνατό να εντοπισθούν μέχρι τα στόμια των κυψελιδικών πόρων.