Αναγνωρίζεται υπερασβεστιαιμία, σε ποσοστό >11%.
Η προσβολή του ήπατος εκδηλώνεται με αύξηση της αλκαλικής φωσφατάσης, σπανιότερα των τρανσαμινασών και ακόμη σπανιότερα της χολερυθρίνης.
Η υπεργαμασφαιριναιμία είναι κοινότατο, αλλά εντελώς μη ειδικό εύρημα επί σαρκοειδώσεως.
- Μεταβολισμός ασβεστίου
Είναι γνωστό ότι τα ενεργοποιημένα μακροφάγα παράγουν 1.25 διϋδροξυβιταμίνη D –που φυσιολογικά παράγεται στους νεφρούς, που αυξάνει την απορρόφηση του Ca ++ στο έντερο. 11% των ασθενών με σαρκοείδωση έχουν υπερασβεστιαιμία, η οποία είναι, συνήθως, παροδική στην υποξεία πάθηση και επίμονη, στη χρόνια. Τα επίπεδα του Ca++ πρέπει να προσδιορίζονται τακτικά, επί σαρκοειδώσεως. Στα συμπτώματα της υπερασβεστιαμίας συμπεριλαμβάνονται: πολυουρία, πολυδυψία, λήθαργος, δυσκοιλιότητα, κατάθλιψη.
Η συχνότητα της υπερασβεστιουρίας είναι Χ3 σχετικά με εκείνη της υπερασβεστιαιμίας, με την οποία συνυπάρχει πάντα. Δηλαδή μπορεί να βρεθεί υπερασβεστιουρία, χωρίς υπερασβεσταιμία. Ο μηχανισμός της υπερασβεστιουρίας όταν δεν υπαρχει υπερασβεστιαιμία δεν είναι σαφής. Η υπερασβεστιουρία είναι σχυνότερη στους άνδρες και θέτει τον ασθενή σε κίνδυνο νεφρολιθιάσεως (1-3%), αλλά η νεφρική ανεπάρκεια είναι εξαιρετικά σπάνια.
- Μετατρεπτικό ένζυμο, ΜΕΑ
Μεταξύ των ασθενών με σαρκοείδωση, ποσοστό 50-80% εμφανίζουν αυξημένες συγκεντρώσεις ΜΕΑ. Το εύρημα δεν είναι παθογνωμονικό για τη σαρκοείδωση (ευαισθησία: 57%, ειδικότητα: 90% και, επομένως, έχει μικρή διαγνωστική αξία. Αύξηση παρατηρειται επίσης, σε σιλίκωση, λέπρα, κίρρωση, υπερθυρεοειδισμό, σακχαρώδη διαβήτη. Πολυμορφισμοί του γονιδίου παίζουν ρόλο.
- διαλυτός υποδοχέας IL-2,
είναι αυξημένος στο Bal και τον ορό ασθενών με σαρκοείδωση και μπορεί να έχει προγνωστική αξία.
- χιτοτριοσιδάση (Chitotriosidase). Εκφράζεται από τα ενεργοποιημένα μακροφάγα και αυξάνεται σε ενεργό πάθηση