Οι λειτουργικές δοκιμασίες αναπνοής μπορεί να είναι εντελώς φυσιολογικές, παρά τις εκτεταμένες ακτινολογικές βλάβες. Γενικά, ο λειτουργικός έλεγχος αναπνοής δεν έχει την ικανότητα να διακρίνει μεταξύ της κοκκιωμάτωδους βλάβης και της διαμέσου ινώσεως επί σαρκοειδώσεως.
- Τα ευρήματα από την άμεση και έμμεση σπιρομέτρηση και τον έλεγχο ικανότητας διαχύσεως, δε συσχετίζονται καλά με τα ακτινολογικά ευρήματα. Συνήθως αναγνωρίζεται μείωση της ικανότητας αερισμού και περιοριστικού τύπου διαταραχές του αερισμού (Μερικές φορές διαπιστώνονται αποφρακτικού τύπου διαταραχές αερισμού, που αποδίδονται σε εκσημασμένη στένωση των αεραγωγών, λόγω ενδοβρογχικών φλεγμονωδών αλλοιώσεων και περιβρογχικής ινώσεως.
- Από την ΑΑΑΑ συνήθως αναγνωρίζεται υποξαιμία που, σε αρχικά στάδια, παρατηρείται κατά την άσκηση, αλλά και στην ηρεμία, σε εξελιγμένη νόσο. Στους περισσότερους ασθενείς αναγνωρίζεται υποκαπνία, που εξελίσσεται προς νορμοκαπνία και στη συνέχεια υπερκαπνία, σε ασθενείς με βλάβες που εξελίσσονται προς την αναπνευστική ανεπάρκεια.
- Η εξέταση διαχυτικής ικανότητας συνήθως αναδεικνύει μείωση της tLCO, ενώ διατηρείται φυσιολογική η kCO.