Η επαγωγική πληθυσμογραφία χρησιμοποιεί αισθητήρες προκειμένου να μετρηθούν μεταβολές στην επιφάνεια του θωρακικού κλωβού, και κοιλιακής κοιλότητας, κατά τη διάρκεια ενός αναπνευστικού (ή καρδιακού) κύκλου. Η κίνηση του θωρακικού κλωβού και της κοιλίας διεγείρουν τους αισθητήρες προς παραγωγή μαγνητικού πεδίου, το οποίο μπορεί να μετρηθεί ως μεταβολή δυναμικού ως προς το χρόνο. Ο εξεταζόμενος δεν εκτίθεται σε ηλεκτρικά πεδία ή ρεύματα[i].
Λόγω του σχεδιασμού της, η επαγωγική πληθυσμογραφία υπερέχει της πνευμογραφίας αντιστάσεως [à1048] για την ακριβή μέτρηση της αναπνευστικής λειτουργίας. Πχ., συγκρινόμενη με τη σπιρομετρική εκτίμηση πνευμονικών όγκων, η επαγωγική πληθυσμογραφία εμφανίζει μικρότερο σφάλμα (±10%), συγκριτικά με την πνευμογραφία αντιστάσεως (>15%). Επιπλέον, η επαγωγική πληθυσμογραφία χρησιμοποιεί ιμάντες, που περιβάλλουν την κοιλία, πέραν του θωρακικού κλωβού, επιτρέποντας, έτσι, μετρήσεις της φασικής σχέσως μεταξύ των δύο ιμάντων. Επομένως, αντίθετα με την πνευμογραφία αντιστάσεων, η επαγωγική πληθυσμογραφία μπορεί να διακρίνει την κεντρική άπνοια από την αποφρακτική άπνοια, κατά την πολυκαταγραφική μελέτη ύπνου (πολυπνογραφία à1110).
[i] Ballard, KD., P.L. Kelly, and R.J. Martin. ”Estimates of Ventilation from Inductance Plethysmography in Sleeping Asthmatic Patients.” Chest 1988· 92:128-133.