a. Η φαγοκυττάρωση διαλυτών μορίων στα ευκαρυωτικά κύτταρα. Γράφεται και ως πινοκύτωση.
b.
Τα σχετικά αδιάλυτα σωματίδια συνήθως συλλαμβάνονται και φαγοκυτταρώνονται από τα κυψελιδικά μακροφάγα, αν και πολύ μικρά σωματίδια μπορεί να διαφεύγουν της συλλήψεως. Μερικά σωματίδια εισέρχονται στον κυψελιδικό διάμεσο χώρο μέσω μηχανισμών πινοκυτώσεως.
Τα πνευμονικά μακροφάγα είναι κυρίως υπεύθυνα για τη σύλληψη, τη λύση και την πέψη βακτηριδίων. Αδρανή σωματίδια μεγέθους παρόμοιου με το συνηθισμένο μέγεθος των μικροβίων, συνήθως φυσικής διαμέτρου μεγαλύτερης του 1μm, συλλαμβάνονται από τα μακροφάγα, αλλά δεν πέπτονται. Αντίθετα, συγκεντρώνονται στον ενδοκυττάριο χώρο και μπορεί να είναι τοξικά για το κύτταρο.
Τα μακροφάγα εμφανίζουν χημοτακτική συμπεριφορά στα σωματίδια. Η μετανάστευση και η συνάθροιση των μακροφάγων που έχουν συλλάβει σωματίδια μπορούν να προκαλέσουν επαναδιανομή των σωματιδίων σε κατά τόπους συναθροίσεις, σε βαθύτερες περιοχές του πνευμονικού παρεγχύματος. Μερικά μακροφάγα που περιέχουν σωματίδια είναι δυνατό να προωθηθούν σε κεντρικότερες περιοχές όπου υπάρχουν κροσσωτά επιθήλια, ακολούθως να μεταφερθούν με τη βλεννοκροσσωτή συσκευή, προς το φάρυγγα από όπου αποβάλλονται ή καταπίνονται. Ο τρόπος αυτός καθάρσεως είναι, όμως, αναποτελεσματικός στον ανθρώπινο πνεύμονα, εφ΄όσον έχει διαπιστωθεί ότι ο μέσος χρόνος καθάρσεως είναι 1-2 χρόνια. Μερικά αδιάλυτα σωματίδια που καθηλώνονται στις επιθηλιακές επιφάνειες του πνευμονικού παρεγχύματος, παγιδεύονται στο διάμεσο χώρο, από όπου είναι δυνατό να απομακρυνθούν ή να επαναδιανεμηθούν. Μόνο σωματίδια ελάχιστης φυσικής διαμέτρου, μικρότερης των 10 μm μπορούν να απομακρυνθούν εύκολα με μηχανισμούς διαχύσεως, μέσω πόρων προς την αιματική κυκλοφορία, διασχίζοντας τον κυψελιδοτριχοειδικό φραγμό.