Αναφέρεται, επίσης και ως πλευρική πίεση. Φυσιολογικά, υπάρχει ένας τριχοειδής χώρος μεταξύ του τοιχωματικού και περισπλάγχνιου πετάλου του υπεζωκότος, που καταλαμβάνεται από μια λεπτή στιβάδα υπεζωκοτικού υγού, του οποίου η αποστολή είναι η άρση των τριβών μεταξύ των ιστών, κατά την αναπνοή. Η κοιλότητα παράγεται λόγω της συνεχούς, αλλά κυμαινόμενου μεγέθους εκπνευστικής πιέσεως του πνεύμονος (: συνεχής τάση για σύμπτυξη) και της συνεχούς, αλλά κυμαινόμενου μεγέθους εισπνευστικής τάσεως του θωρακικού τοιχώματος (: συνεχής τάση για έκπτυξη). Στον υπεζωκοτικό χώρο, έτσι, διαμορφώνεται πίεση που, γενικά, είναι υπατμοσφαιρική, δηλαδή αρνητική, δηλαδή ωθεί το σύστημα σε εισπνοή (à248). Έχει μέτρο, περίπου -5 cmH2O. Καθώς η ατμοσφαιρική πίεση παραμένει σχεδόν σταθερή, η πίεση στις κυψελίδες πρέπει να είναι υψηλότερη ή χαμηλότερη της ατμοσφαιρικής πιέσεως, ώστε να δημιουργείται μια κλίση πιέσεως προκειμένου να εισρεύσει ή εκρεύσει αέρας από τις κυψελίδες. Η ενδοϋπεζωκοτική πίεση, φυσιολογικά είναι αρνητική, υπατμοσφαιρική, κατά την εισπνοή, θετική κατά την εκπνοή. Κατά την ενεργητική, βίαιη εκπνοή, μπορεί να λάβει τιμή μέχρι 120 cm Η2Ο, ενώ η μεγίστη εισπνευστική της τιμή μπορεί να φτάσει μέχρι -80 cm Η2Ο.
Κατά το βήχα, η ενδοθωρακική πίεση -εκφράζεται με την υπεζωκοτική πίεση, PPL- αυξάνεται σημαντικά κατά την 3η, 4η και 5η φάση του βήχα, σαν αποτέλεσμα της ενεργητικής εκπνευστικής προσπάθειας, προ της, επίσης, ενεργητικής συγκλείσεως της γλωττίδας. Κατά την εισπνευστική φάση του βήχα, η PPL είναι αρνητική, όπως σε κάθε εισπνοή, αλλά κατά τη συμπιεστική φάση του βηχικού κύκλου η PPL μεταπίπτει απότομα σε θετική, προσλαμβάνουσα πολύ υψηλές τιμές. Ενδιαφέρον είναι ότι η μεγίστη τιμή της καταγράφεται 72±37 msec μετά την επίτευξη της μεγίστης ροής, επί υγιών ατόμων και 144±50 msec, επί απφρακτικών ασθενών. Δηλαδή η εκπνευστική σύσπαση του θώρακος συνεχίζεται για διάστημα μετά τη διάνοιξη της γλωττίδας και την έναρξη της ροής. Δημιουργείται, έτσι, μια απόκλιση μεταξύ της εγγραφής της πιέσεως από τη διακύμανση της ροής.