Η οξεοβασική κατάσταση υγιούς ατόμου είναι αποτέλεσμα μιας δυναμικής ισορροπίας μεταξύ της εισόδου και εξόδου των οξέων και των βάσεων. Η διατήρηση φυσιολογικής ηλεκτροχημικής καταστάσεως στον ενδοκυττάριο και περικυττάριο χώρο είναι απαραίτητη για τη δυναμική και σταθεροποιημένη βιοχημική ισορροπία της ζωής. Ο κυτταρικός μεταβολισμός και η ομοιόσταση του οργανισμού απαιτούν ότι οι αποκλίσεις από την οξεοβασική ισορροπία δεν πρέπει να είναι μεγάλες[i].
Όπως είναι γνωστό, ο οργανισμός παράγει συνεχώς πτητικά και μη πτητικά οξέα, που διαχέονται στον εξω- και ενδοκυττάριο χώρο και θα εξέτρεπαν την ηλεκτροχημική ισορροπία του εσωτερικού περιβάλλοντος, εκτός και εάν είχαν προβλεφθεί ισχυροί εξουδετερωτικοί μηχανισμοί, με τους οποίους επιδιώκεται η ισορροπία μεταξύ των θετικά και αρνητικά φορτισμένων ιόντων. Από τα κυριότερα μη πτητικά οξέα, τα ανόργανα θειικά και φωσφορικά, πέρα από τη διάστασή τους, δεν υφίστανται άλλο μετσαβολισμό και τα οργανικά, γαλακτικό, β-υδροξυβουτυρικό, πυροσταφιλικό και ακετοξεικό, ρυθμίζονται με κατανάλωση της αλκαλικής παρακαταθήκης, και καταλήγουν σε CO2 και νερό, ενώ το ανθρακικό οξύ, υδρολύεται ταχύτατα, με την κατάλυση της καρβονικής ανυδράσης σε CO2 και νερό.
[i] Rose, BD.: Clinical Physiology of acid-base and Electrolyte disorders. 4rth Ed. McGraw-Hill International Editions∙ 1994