Διαφυγή, ενδοπνευμονική

Η τιμή Q̇sp/Q̇T παριστά μέτρηση της φυσιολογικής διαφυγής στους πνεύμονες, ως κλάσμα (% αναλογία) της καρδιακής εξωθήσεως (Q̇T). Είναι το ποσόν της καρδιακής εξωθήσεως που φτάνει στην αριστερή κοιλία, χωρίς, προηγουμένως να έχει ολοκληρωτικά οξυγονωθεί, διερχόμενο από τις λειτουργικά άθικτες μονάδες ανταλλαγής αερίων στους πνεύμονες. Στο μέγεθος Q̇SP εμπερικλείεται  το ποσόν της αληθούς διαφυγής (Q̇S) και της φαινομένης διαφυγής που καταγράφεται στους πνεύμονες. Η αληθής διαφυγή είναι το ποσόν του αίματος που διέρχεται μέσω τριχοειδών που περιβάλλουν κυψελίδες, που δεν δέχονται αερισμό και, επομένως, δεν συμμετέχουν στην ανταλλαγή αερίων. Η φαινομένη διαφυγή επισυμβαίνει σε κυψελίδες, οι οποίες δέχονται αιμάτωση, αλλά ένα μέρος, μόνο, του αερισμού που θα έπρεπε να είχαν. Έτσι, το ποσόν της αιματώσεως που δέχονται είναι περισσότερο από το προβλεπόμενο για το συγκεκριμένο αερισμό που δέχονται.  Η κλασική εξίσωση που εκφράζει τη σχέση QSP/QT  είναι:

 

εξίσωση διαφυγής:  Q̇S/Q̇T  = (CcO2-CaO2)/(CcO2-CV̄O2)    {1}           

 

H επίλυση του παρονομαστή θα μας έδινε το πόσον του O2 που θα έπρεπε να προστεθεί στο μικτό φλεβικό αίμα, για να οξυγονωθεί πλήρως, χωρίς την παρουσία οποιασδήποτε διαφυγής. Η επίλυση του αριθμητή εμφανίζει το έλλειμμα οξυγονώσεως του μικτού φλεβικού αίματος που οφείλεται στο φαινόμενο της διαφυγής. Ο λόγος Q̇SP/Q̇T εκφράζει, ως κλάσμα το ποσόν του ελλείμματος οξυγονώσεως του αρτηριακού αίματος, συγκριτικά με την ολική δυνατότητα οξυγονώσεως του πνευμονικού αίματος. Καθώς το υπό ερώτημα έλλειμμα οξυγονώσεως οφείλεται σε διαφυγή αίματος, ο υπολογισμός αυτός αποτελεί ένδειξη του κλάσματος του συνολικού ποσού αίματος που διαφεύγει. Το ποσόν της διαφυγής εκφράζεται ως % αναλογία πολλαπλασιάζοντας το αποτέλεσμα του υπολoγισμού της εξισώσεως διαφυγής Χ 100.

Η CaO2 και η CV̄O2 μπορούν να υπολογισθούν (à1022), η CcO2 είναι η περιεκτικότητα σε οξυγόνο του τριχοειδικού αίματος και υπολογίζεται ως ακολούθως:

 

CCO2 = (ολική Hb X 1.34 X ScO2) + (0.0031 X PCO2)       {2}

 

Εφόσον, μετά την ολοκλήρωση της ανταλλαγής αερίων, η PcO2  θεωρείται ότι είναι ίσοδύναμη με την PΑO2, η προηγούμενη εξίσωση μπορεί να αναδιατυπωθεί ως:

 

CCO2 = (ολική Hb X 1.34 X ScO2) + (0.0031 X PΑO2)       {3}

 

Η PAO2 υπολογίζεται με αναφορά στην εξίσωση του κυψελιδικού αέρα (à779):

 

Εξίσωση κυψελιδικού αέρα: PΑΟ2=((PΑΤΜ-47 mmHg) Χ FιΟ2)-{㎩CO2 [FiO2 +(1-FiO2)/R]}

 Όπου R, το αναπνευστικό πηλίκο.

 

Η επόμενη εξαπλουστευμένη εκδοχή της εξισώσεως του κυψελιδικού αέρα μπορεί να χρησιμοποιηθεί κλινικά, για τη διάθεση παραδεκτής εκτιμήσεως της PAO2 :

 

PΑΟ2=[(PΑΤΜ-47 mmHg) Χ FiΟ2 ]-(CO2  /0.8)

 

 Υπό PAO2 >150 mmHg , η τριχοειδική αιμοσφαιρίνη μπορεί να θεωρηθεί ότι είναι πλήρως κορεσμένη και, έτσι η παράμετρος CCO2 μπορεί να θεωρηθεί 1. Υπό PΑO2  <150 mmHg, ο κορεσμός της τριχοειδικής Hb μειώνεται. Για λόγους απλουστεύσεως μπορεί να θεωρηθεί SCO2 =1, και με την τιμή αυτή να χρησιμοποιηθεί σε όλους τους υπλογισμούς της CCO2, αλλά, για περισσότερη ακρίβεια, μπορούν να λαμβάνονται υπ όψη οι ακόλουθες διορθώσεις:

Για  125>PAO2 >150  πρέπει να χρησιμοποιείται η τιμή SCO2=0.99

 Για 100>PAO2 >125  πρέπει να χρησιμοποιείται η τιμή SCO2=0.98.