Αντανακαλστική αναχαιτήσεως της εισπνοής. Το α H-B, που αναγνωρίσθηκε αρχικά από τους Josef Hering και Ewald Bruer προστατεύει τους πνεύμονες από τις υπερεκπτύξεις. Οι πνευμονικοί υποδοχείς τάσεως, που εντοπίζονται στους λείους μύες των αεραγωγών και βρογχιολίων, αντιδρούν σε ακραία διάταση των πνευμόνων κατά τη διάρκεια μεγάλης εισπνοής. Ενεργοποιούμενοι, εκπέμπουν ώσεις μέσω μεγάλων εμμύελων ινών που διατρέχουν μέσω του πνευμονογαστρικού προς το εισπνευστικό κέντρο στον προμήκη (à531) και το απνευστικό κέντρο, στη γέφυρα (à327). Σε απάντηση, το εισπνευστικό κέντρο αναστέλλει αμέσως, και το απνευστικό κέντρο αναστέλλει εμμέσως, μέσω δράσεως επί του εισπνευστικού κέντρου, την εξέλιξη της εισπνοής κι ενεργοποιείται η διαδικασία εκπνοής. Το αντανακλαστικό εισπνοής, δεν πρέπει να συγχέεται με το αντανακλαστικό εκπνοής, επειδή και τα δύο περιγράφτηκαν από τους ίδιους συγγραφείς. Τα αντανακλαστικά Hering-Bruer δεν διαδραματίζουν σημαντικό προστατευτικό ρόλο στον άνθρωπο, όπως σε άλλα θηλαστικά[i].
[i] West, J., F. (2005). Respiratory physiology: the essentials. Hagerstown, MD: Lippincott Williams & Wilkins. pp. 127–8