O λόγος της παραγωγής CO2, V̇CO2, προς την κατανάλωση Ο2, V̇O2, ονομάζεται αναπνευστικό πηλίκο, R. Η συνήθης τιμή του είναι 0.85 (0.8-1.20), αλλά σε διατάξεις εργομετρίας πρέπει να υπολογίζεται η πραγματική του τιμή. Το R αυξάνεται, με την αύξηση του παραγόμενου έργου, από το επίπεδο ηρεμίας, 0.75-0.85. Με την αύξηση του έργου, και την ενεργοποίηση αναερόβιων μηχανισμών, το παραγόμενο γαλακτικό οξύ ‘ρυθμίζεται’ με τα διαθέσιμα HCO3̄ προς παραγωγή πτητικού CO2, το οποίο, με τον τρόπο αυτό, αυξάνεται και φθάνει στα (ή υπερβαίνει τα) επίπεδα της V̇O2. Το R πλησιάζει (ή υπερβαίνει) την τιμή 1. Σε καταστάσεις υπεραερισμού, όπως στις συνθήκες υπομέγιστης παραγωγής έργου, το R αυξάνεται, καθώς, λόγω του υπεραερισμού μειώνεται η αποβολή του CO2. Ετσι, το R εκφράζει, μάλλον, το δείκτη ανταλλαγής αερίων στους πνεύμονες, παρά τις πραγματικές συνθήκες μεταβολισμού στο κυτταρικό επίπεδο. Σε διατάξεις εργομετρίας, όταν εγκατασταθούν σταθεροποιημένες συνθήκες, το R πλησιάζει ή εξισούται με το RQ και το λόγο V̇CO2/V̇O2 στο κυτταρικό επίπεδο. Κάτω από σταθεροποιημένες συνθήκες, η V̇CO2 αντανακλά το CO2 που παράγεται κατά τη διαδικασία του μεταβολισμού στο κυτταρικό επίπεδο.
Το R, ως λόγος μεταξύ του παραγομένου CO2 προς το καταναλισκομένου Ο2, CO2/Ο2, υπολογίζεται με τον εξής τρόπο:
Όπου R, το αναπνευστικό ισοδύναμο, FE,CO2 , FE,N2 και FE,O2, η συγκέντρωση εκπνεόμενου CO2, N2 . [βλ.: αναπνευτικό πηλίκο )