Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Οι πρώτες μελέτες εκμαγείων αεραγωγών έχουν παρουσιασθεί, ήδη, από τον 19ο αιώνα, αλλά ακόμη και σήμερα το θέμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει εξαντληθεί. Ο Weibel[i] (1963), βα­σιζόμενος σε παρατηρήσεις επί εκμαγείων βρόγχων και ιστολογικές μετρήσεις, πα­ρουσίασε ένα πρότυπο βρογχικού δένδρου, επισημαίνοντας τις εξαρτήσεις των διαστάσεων των θυγατρικών κλάδων από τις διαστάσεις των γονικών. Μετά τον Horshfield[ii], οι Raabe και συν[iii], αφού καθόρισαν τα μήκη, τις διαμέτρους, τις γωνίες διακλαδώσεως των κλάδων του τραχειοβρογχικού δένδρου από την τραχεία μέχρι το τελικό βρογχιόλιο(à165), έδειξαν ότι ο αριθμός των διακλαδώσεων του τραχειο­βρογ­χι­κού δένδρου κυμαίνεται από 11 μέχρι 22, ανάλογα με την ανατομική περιοχή, που μελετάται. Έτσι, οι κορυφαίοι και οι άνω λοβαίοι βρόγχοι εξαντλούνται σε μικρό­τε­ρο αριθμό γενεών, παρ, ό,τι άλλοι βρόγχοι. Οι παρατηρήσεις αυτές έδειξαν τη δια­κύμανση του ανοίγματος των γωνιών διακλαδώσεως, του μήκους των βρόγχων, της διαμέτρου και του τύπου υποδιαιρέσεως των κλάδων του τραχειο­βρογχικού δένδρου μεταξύ των διαφόρων ειδών.  Στον πίνακα (à165) παρουσιάζονται συνοπτικά, βα­σι­κές πληροφορίες περί τη φυσιολογική ανατομία του βρογχικού δένδρου. Διαπιστώνεται η τεράστια αύξηση της εγκάρσιας διαμέτρου των περιφερικών αεραγωγών και η σημαντική μείωση του μήκους κάθε θυγατρικού κλάδου. Η φυσιολογική σημασία των διατάξεων αυτών δεν έχει απόλυτα κατανοηθεί, αλλά προφανώς σχετίζεται με τη λειτουργία της προσεγγιζόμενης περιοχής.