Οι πρώτες μελέτες εκμαγείων αεραγωγών έχουν παρουσιασθεί, ήδη, από τον 19ο αιώνα, αλλά ακόμη και σήμερα το θέμα δεν μπορεί να θεωρηθεί ότι έχει εξαντληθεί. Ο Weibel[i] (1963), βασιζόμενος σε παρατηρήσεις επί εκμαγείων βρόγχων και ιστολογικές μετρήσεις, παρουσίασε ένα πρότυπο βρογχικού δένδρου, επισημαίνοντας τις εξαρτήσεις των διαστάσεων των θυγατρικών κλάδων από τις διαστάσεις των γονικών. Μετά τον Horshfield[ii], οι Raabe και συν[iii], αφού καθόρισαν τα μήκη, τις διαμέτρους, τις γωνίες διακλαδώσεως των κλάδων του τραχειοβρογχικού δένδρου από την τραχεία μέχρι το τελικό βρογχιόλιο(à165), έδειξαν ότι ο αριθμός των διακλαδώσεων του τραχειοβρογχικού δένδρου κυμαίνεται από 11 μέχρι 22, ανάλογα με την ανατομική περιοχή, που μελετάται. Έτσι, οι κορυφαίοι και οι άνω λοβαίοι βρόγχοι εξαντλούνται σε μικρότερο αριθμό γενεών, παρ, ό,τι άλλοι βρόγχοι. Οι παρατηρήσεις αυτές έδειξαν τη διακύμανση του ανοίγματος των γωνιών διακλαδώσεως, του μήκους των βρόγχων, της διαμέτρου και του τύπου υποδιαιρέσεως των κλάδων του τραχειοβρογχικού δένδρου μεταξύ των διαφόρων ειδών. Στον πίνακα (à165) παρουσιάζονται συνοπτικά, βασικές πληροφορίες περί τη φυσιολογική ανατομία του βρογχικού δένδρου. Διαπιστώνεται η τεράστια αύξηση της εγκάρσιας διαμέτρου των περιφερικών αεραγωγών και η σημαντική μείωση του μήκους κάθε θυγατρικού κλάδου. Η φυσιολογική σημασία των διατάξεων αυτών δεν έχει απόλυτα κατανοηθεί, αλλά προφανώς σχετίζεται με τη λειτουργία της προσεγγιζόμενης περιοχής.
[i] Weibel E, Gomez D. Architecture of the human lung. Use of quantitative methods establishes fundamental relations between size and number of lung structures. Science 1962·137:577–585
[ii] Tschirren J, McLennan G, Palagyi K, et al. Matching and anatomical labeling of human airway tree. IEEE Trans Med Imaging 2005;24:1540–1547
[iii] Boyden EA. A synthesis of the prevailing patterns of the bronchopulmonary segments in the light of their variations. Chest 1949;15:657–668.