Το κανονιστικό σύστημα του ανθρακικού οξέος είναι το ποσοστικώς πλέον διαθέσιμο και το λειτουργικώς πλέον ισχυρό, κυρίως επειδή πρόκειται περί ανοικτού συστήματος. Πραγματικά, το παραγόμενο στους ιστούς CO2 “ρέει” συνεχώς δια του αίματος προς τις κυψελίδες, από όπου εκπνέεται, βελτιώνοντας έτσι, ακόμη περισσότερο τη ρυθμιστική του αποτελεσματικότητα. Έτσι, εάν υποτεθεί ότι παράγονται επιπλέον Η+, που προστίθενται στο ρυθμιστικό σύστημα, λαμβάνει χώρα η αντίδραση 494. Έτσι, για κάθε mmole HCO3- που χρησιμοποιείται ρυθμιστικά, παράγεται 1 mmole CO2, το οποίο αποβάλλεται με τη αναπνοή και η PaCO2 διατηρείται σταθερή (~40 mmHg). Εάν, αντίθετα, το σύστημα ήταν κλειστό, για κάθε mmole μειώσεως της βάσεως (HCO3̄), θα προκαλείτο ισοδύναμη αύξηση του CO2 (σε mmoles), που θα εξουδετέρωνε τη ρυθμιστική δράση του κανονιστικού συστήματος. Σημειοτέον ότι 1 mmole CO2 προκαλεί αύξηση της PaCO2 κατά 33.3 φορές (!). Έτσι, όταν το σύστημα καθίσταται “κλειστό”, πχ., επί καρδιακής ανακοπής ή άπνοιας, επισυμβαίνει αύξηση των [Η+] και της PCO2, ως αποτέλεσμα παραγωγής οξέων.