Η ρινική εισπνοή διπλασιάζει τις αντιστάσεις στη ροή αέρα, που, υπό συνθήκες ήρεμης αναπνοής (0.5 l/sec) είναι γραμμική, αν και δεν αποκλείεται και η στροβιλώδης ροή, απότοκη των αλλεπάλληλων μεταβολών της κατευθύνσεως του αερορρεύματος. . Η ρινική αναπνοή ευθύνεται για το 50% των συνολικών αντιστάσεων, περίπου, αν και υπάρχουν ευρείες διαπροσωπικές διακυμάνσεις, ανάλογα με το βαθμό αγγειακής συμφορήσεως στη ρινική κοιλότητα, τη θέση του σώματος, την άσκηση, τις κλιματιστικές συνθήκες του αερισμού, στη δράση φαρμακολογικών παραγόντων και στις ενδεχόμενες παθολογικές καταστάσεις. Μετά την κάμψη της αναπνευστικής οδού, στο ρινοφάρυγγα, ο αέρας κατευθύνεται ευθέως προς το λάρυγγα και την τραχεία και η γραμμικότητα της ροής αποκαθίσταται. Αναγνωρίζεται αντανακλαστική σχέση μεταξύ της ροής στο ανώτερο και κατώτερο αναπνευσιτκό σύστημα, έτσι, που να διατηρούνται σχετικά σταθερές αντιστάσεις. Η υψηλών αντιστάσεων ρινική αναπνοή αντικαθίσταται με στοματοφαρυγγική αναπνοή, όταν οι μεταβολικές ανάγκες απαιτούν υψηλότερο αερισμό.