Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

  Στους παράγοντες αυτούς συγκαταλέγονται:

a. η P_aCO₂: Επί υπερκαπνίας, αυξάνεται η νεφρική επαναρρόφηση HCO₃̄, καθώς επίσης και η αποβολή Η⁺ (όξινα ούρα), επειδή προάγεται [α] η υδάτωση του CO₂ προς H₂CO₃ και, [β] η αύξηση της απεκκρίσεως Η⁺. Αντίθετα φαινόμενα εκδηλώνονται επί υποκαπνίας, κατά την οποία λιγώτερα μόρια CO₂ υδατώνονται προς ανθρακικό οξύ και διίστανται προς H⁺ και HCO₃̄.

b. η συγκέντρωση του Κ⁺: Επί υποκαλαιμίας αυξάνεται η επαναρρόφηση HCO₃̄, επειδή συνεπάγεται ενδοκυττάρια οξέωση και αύξηση της απεκκρίσεως Η⁺ υπό των σωληναριακών κυττάρων. Αντίθετα ισχύουν υπί υπερκαλιαιμίας.

c. η μείωση της καρβονικής ανυδράσης: To ψευδαργυροεξαρτώμενο αυτό ένζυμο, καταλύει, ως γνωστό, την αντίδραση υδρολύσεως του CO₂. H αναστολή του ενζύμου (πχ., δια χορηγήσεως ακεταζολαμίδης) μειώνει την απέκκριση Η⁺, χωρίς όμως να την καταργεί εντελώς. Αντίθετα, μάλιστα, έχει αναγνωρισθεί ότι σε καταστάσεις σοβαρής μεταβολικής οξεώσεως, η νεφρική έκκριση Η⁺ επιτελείται κανονικά, ακόμη και χωρίς την καταλυτική παρουσία της καρβονικής ανυδράσης (à489, 491, 493, 494, 683, 929, 1164}.

d. η συγκέντρωση των CI^-: Η υποχλωραιμία επάγει την επαναρρόφηση HCO₃̄ , ενώ η υπερχλωραιμία τη μειώνει, πιθανώς λόγω της μειώσεως του όγκου του εξωκυττάριου χώρου, η οποία επάγει τη σωληναριακή επαναρρόφηση Na⁺ και μαζί με αυτό παρασύρεται και HCO₃̄, ως συνοδό ανιόν.