Ο συνολικός όγκος του νεκρού χώρου στους πνεύμονες. Είναι άθροισμα ανατομικού και κυψελιδικού νεκρού χώρου. Αναφέρεται, επίσης, και ως λειτουργικός νεκρός χώρος. Η τιμή του προσεγγίζεται με την κατά Enghoff τροποποίησης της εξισώσεως Bohr: V̇D/V̇E =(PACO2 – PECO2)/PACO2
Ο φυσιολογικός νεκρός χώρος που αναπτύσσεται από τον αερισμό του ανατομικού νεκρού χώψρου και των υποαιματούμενων ή καθόλου αιματούμενων κυψελίδων, δεν είναι ε΄νας ανατομικά διακρινόμενος όγκος αέρος αλλά ένας όγκος αέρος που μπορεί να συμβεί υπό περιστάσεις, κι επομένως, δεν μπορεί να μετρηθεί, αλλά μπορεί, εν τούτοις, να υπολογιστεί αλγεβρικά., από ένα δείγμα εκπνεόμενου αέρος επί 1-3 λεπτά. Χρησιμοποιώντας την αρχή διατηρήσεως της ύλης, ο συνολικός εκπνεόμενος όγκος ανά λεπτό, θεωρείται ότι προέρχεται από δύο πηγές:
[α] από τις ιδανικές κυψελίδες, στις οποίες η κυψελιδική και αρτηριακή μερική πέιση του CO2 είναι ίσες: (PACO2 = PaCO2), και
[β] μη αιματούμενες περιοχές, όπως οι αμιγείς αεραγγοί και ο κυψελιδικός νεκρός χώρος, όπου PACO2=ισπνεόμενο PCO2=0. Ο συνολικός εκπνεόμενος όγκος του διοξειδίου του άνθρακος προέρχεται απκλλειστικά από τις συμμετέχουσες στην ανταλλαγή αερίων κυψελίδες και, άρα ισχύει: V'CO2=V'E Χ FECO2= (V'E – V'D) Χ FACO2 ⇒ VD/VE =(PACO2 – PECO2)/PACO2. Η PACO2 δεν μπορεί να μετρηθεί απ΄ ευθείας. αλλά μπορεί να θεωρηθεί η εκτίμηση της ιδανικής κυψελίδας, οπότε PACO2=PaCO2. Έτσι, μπορεί να αντικατασταθεί η PACΟ2 με την αρτηριακή PaCO2 και η PECO2 μπορεί να μετρηθεί από μια συλλογή εκπνεόμενου α΄ρα, επί 2-3 λεπτά. ΚΑτά συνθήκη τα αποτελέσματα αναφέρονται ως κλάσμα VD/VT που ανευρίσκετα με κατάλληλες μαθηματικές μετατροπές.