Ενώ η βιοσύνθεση της ελαστίνης έχει αποτελέσει αντικείμενο μελέτης, η βιοσύνθεση των μικροϊνιδίων δεν είναι γνωστή, αν και πιστεύεται ότι τα ίδια κύτταρα συνθέτουν τόσο ελαστίνη, όσο και μικροϊνίδια. Μερικοί συγγραφείς πιστεύουν ότι η ελαστίνη παράγεται στα ενδοθηλιακά κύτταρα, ενώ άλλοι στα επιθηλιακά, τα λεία μυϊκά κύτταρα ή τους ινοβλάστες. Μερικοί συγγραφείς αμφισβητούν την ικανότητα και των ινοβλαστών και των επιθηλιακών κυττάρων να παράγουν ελαστίνη, τουλάχιστον σε φυσιολογικές συνθήκες. Από πλευράς βιοχημικών αντιδράσεων, είναι γνωστό ότι 4 μόρια τροποελαστίνης συνδέονται με εγκάρσιες γέφυρες, μέσω πεπτιδίων υδροξυλυσίνης προς σχηματισμό ώριμης ελαστίνης. Τη σύνδεση καταλύει το ένζυμο οξειδάση της λυσίνης που περιέχει Cu++ και ανεπαρκεί σε καταστάσεις με ένδεια χαλκού. Στα πειραματόζωα που επιβλήθηκε στέρηση χαλκού παρουσίασαν βαρειές ανωμαλίες εμφυσηματοειδούς χαρακτήρα στους πνεύμονες λόγω αδυναμίας παραγωγής ώριμης ελαστίνης. Είναι γνωστό, πχ., ότι η χορήγηση DL-πενικιλλαμίνης προκαλεί αύξηση της ενδοτικότητας και μείωση της πιέσεως ελαστικής επαναφοράς του πνεύμονος. Είναι γνωστό ότι η πενικιλλαμίνη αναστέλλει το σχηματισμό τόσο του κολλαγόνου, όσο και της ελαστίνης, της τελευταίας, όμως, σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό. Αντίθετα με την ελαστίνη, η σύνθεση των μικροϊνιδίων δεν έχει με ακρίβεια κατανοηθεί. Πιστεύεται, πάντως, ότι τα ίδια κύτταρα συνθέτουν και τα δύο συστατικά των ελαστικών ινών, δηλαδή ελαστίνη και μικροϊνίδια.