Θεματολόγιο Πνευμονολογίας

Ο μέγιστος όγκος αέρος που μπορεί να εκπνευσθεί μετά το τέλος μιας ήρεμης εκπνοής· δηλαδή από το τελοεκπνευστικό επίπεδο ηρεμίας. Αποτελεί, έτσι, εκτί­μη­ση των εκπνευστικών εφεδρειών του εξεταζομένου και αντανακλά την ισχύ των θωρακικών και κοιλιακών εκπνευστικών μυών, την κινητικότητα του θωρακικού τοιχώματος και την ισορροπία που εγκαθίσταται μεταξύ των ελαστικών δυνά­μεων, στο τέλος της ήρεμης εκπνοής. Καταγράφεται εφ΄όσον ο εξεταζόμενος, συνδεδεμένος με το σπιρόμετρο, εκτελέσει μια βαθειά εκπνοή, από το επίπεδο της ήρε­μης εκπνοής. Μπορεί να υπολογισθεί με αφαίρεση της IC από τη VC. Ο εκ­πνευ­στι­κός εφεδρικός όγκος αποτελεί το 25%, περίπου, της VC. Ποικίλει από άτομο σε άτομο με συγκρίσιμα σωματομετρικά χαρακτηριστικά και εξαρτάται, κυρίως, από τη θέση του σώματος, αλλά και άλλους παράγοντες. Όπως η εισ­πνευ­στική χω­ρητικότητα και ο εκπνευστικός εφεδρικός όγκος δεν αποτελούν αξιό­λο­γες διαγνωστικές δοκιμασίες. Συνήθως εκφέρεται σε ml και η φυσιολογική του τιμή για νεογέννητα είναι 40 ml, για νεαρούς ενήλικες άνδρες,1200 ml, ενώ αποτελεί το 20% της TLC.

Αντιστοιχεί με 15 ml/Kg βάρους σώματος